Zgłoś reklamację w salonie Empik, w którym odebrałeś produkt. Krok 1 Pobierz i wypełnij formularz reklamacji przygotowany przez Empik lub napisz reklamację. Pamiętaj, aby uwzględnić wszystkie dane. To znacznie przyśpieszy obsługę Twojego zgłoszenia. Krok 2 Zanieś produkt do salonu Empik, w którym odebrałeś zamówienie.
Zasady prowadzenia rachunkowości przez wspólnotę mieszkaniową Rodzaje kosztów ponoszonych przez wspólnotę mieszkaniową Zasady wnoszenia opłat przez właścicieli lokali Zasady rozliczenia kosztów ponoszonych przez wspólnotę mieszkaniową 1. ZASADY PROWADZENIA RACHUNKOWOŚCI PRZEZ WSPÓLNOTĘ MIESZKANIOWĄ Wspólnoty mieszkaniowe nie są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości. Wystarczającą formą rejestracji zdarzeń gospodarczych są tzw. „ inne ewidencje”. Nie oznacza to jednak, że jakiekolwiek zdarzenie niosące za sobą skutki finansowe mogłoby pozostać nie zarejestrowane. Inne ewidencje stanowią uproszczenie w prowadzeniu księgowości wspólnot mieszkaniowych, pozwalając na pominięcie elementów nieistotnych dla wspólnoty (zazwyczaj po prostu we wspólnocie nie występujących), przy jednoczesnej możliwości rozbudowania elementów charakterystycznych dla tej właśnie formy prawnej, w jakiej funkcjonuje wspólnota mieszkaniowa. Przychody wspólnoty mieszkaniowej stanowią zaliczki wnoszone przez poszczególnych właścicieli. Ewidencja takiego zdarzenia gospodarczego przebiega w następujący sposób: 1) księgowania analityczne – na indywidualnych kontach poszczególnych właścicieli, zgodne z wielkością obciążeń, które wynikają z podjętych przez wspólnotę uchwał o wysokości opłat; 2) księgowanie syntetyczne (łączne) na kontach zespołu „7”- przychodów, będących sumą obciążeń analitycznych właścicieli, ale w podziale na tytuły opłat, czyli np.: – zaliczka eksploatacyjna, – centralne ogrzewanie (część stała i zmienna) – podgrzanie wody – zimna woda i ścieki, – wywóz odpadów, – ochrona, – fundusz remontowy Koszty wspólnoty mieszkaniowej księgowane są na podstawie faktur zakupu, ewidencjonowanych na kontach zespołu „4” – Koszty w układzie rodzajowym, dostosowanym do potrzeb wspólnoty mieszkaniowej, tzn. uwzględniającym jej specyfikę i potrzebę odpowiednio rozbudowanej analityki. Na kontach rozrachunków księgowana jest jednocześnie wysokość zobowiązań wspólnoty wobec dostawców usług. Przykładowy układ rodzajowy kosztów wspólnoty mieszkaniowej: 1) koszty eksploatacji (w podziale na rodzaje) 2) koszty energii cieplnej (centralnego ogrzewania i podgrzania wody) 3) koszty wody i ścieków 4) koszty wywozu odpadów 5) koszty ochrony, 6) koszty funduszu remontowego. Na koniec roku obrotowego dokonuje się podsumowania rocznego i oblicza się wynik finansowy wspólnoty (schemat graficzny umieszczony poniżej). Jednakże wynik finansowy wynikający z rozliczeń zaliczki eksploatacyjnej i mediów (różnicy pomiędzy przychodami a kosztami stanowiącej zysk bądź stratę) podlega rozliczeniu na poszczególnych właścicieli, obciążając ich proporcjonalnie w przypadku straty, a uznając w przepadku zysku. Natomiast środki przeznaczane na fundusz remontowy nie podlegają rozliczeniu rocznemu, lecz gromadzone są przez wspólnotę w długim okresie czasu i przeznacza się je zgodnie z uchwałą wspólnoty na przyszłe remonty, których koszt księgowany jest w ciężar funduszu remontowego. Schemat przykładowego fragmentu układu księgowania i rozliczeń Powyższy fragment układu księgowania jest przykładowy i może być nieco inny dla różnych wspólnot. Tu pokazano układ kont charakterystyczny dla wspólnoty, w której lokale są wyposażone w indywidualne liczniki ciepła (opomiarowane jest zużycie ciepła dla potrzeb ogrzewania lokali) Konto wspólnoty mieszkaniowej i indywidualne konto księgowe właściciela Każda wspólnota posiada odrębny rachunek bankowy, na którym gromadzone są wszystkie wpłaty właścicieli oraz odsetki od zgromadzonych środków bankowych i lokat terminowych. Każda wpłata właściciela rejestrowana jest na jego indywidualnym koncie księgowym, na którym z jednej strony powstają zapisy obciążające właściciela (wynikające z księgowania comiesięcznych zaliczek opisanych przy opisie kont zespołu “7” – Przychody) oraz z drugiej strony zapisy uznające go, wynikające z ewidencji wpłat dokonanych na rachunek bankowy wspólnoty mieszkaniowej, księgowanych na podstawie wyciągów bankowych. Zapisy, które poza już wymienionymi pojawiają się na indywidualnym koncie każdego właściciela to: – odsetki naliczane od nieterminowych wpłat właścicieli, stanowiące jednocześnie przychody finansowe wspólnoty, – wielkości wynikające z rozliczenia liczników – okresowe, – wielkości wynikające z rozliczenia kosztów – roczne, W ten sposób na koncie każdego właściciela powstaje kwota “salda” będąca różnicą pomiędzy obciążeniami właściciela ze wszystkich wymienionych wyżej tytułów (zaliczka, niedobór z rozliczenia liczników, rozliczenie straty) a jego wpłatami i nadwyżkami z tytułu rozliczenia liczników i rozliczenia rocznej nadwyżki. Każdy wyciąg bankowy podlega ewidencji i nie jest możliwe pominięcie jakiegokolwiek zapisu (saldo wykazywane jako środki pieniężne we wspólnocie musi się bezwzględnie zgadzać z saldem środków pieniężnych banku, w którym wspólnota posiada konto). Wszelkie wypłaty dokonywane z konta bankowego wspólnoty rejestrowane są na koncie bankowym wspólnoty mieszkaniowej oraz na poszczególnych kontach rozrachunkowych, tzn. w przypadku zapłaty np. za materiały – na koncie dostawcy usług i materiałów, w przypadku wypłaty wynagrodzenia – na koncie zleceniobiorcy lub pracownika, w przypadku zwrotu właścicielowi nadpłaty – na koncie właściciela. Opłaty bankowe rejestrowane są w ciężar kosztów finansowych. 2. RODZAJE KOSZTÓW PONOSZONYCH PRZEZ WSPÓLNOTĘ MIESZKANIOWĄ Funkcjonowanie nieruchomości wiąże się z koniecznością ponoszenia kosztów jej utrzymania. Koszty wspólnoty mieszkaniowej można podzielić na dwie grupy: 1) Koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, na które składają się w szczególności: koszty zarządzania, mediów dostarczonych do części wspólnej (energia elektryczna, cieplna, woda i ścieki na potrzeby wspólne), koszty utrzymania porządku i czystości, konserwacji technicznej, napraw, remontów, ubezpieczenie nieruchomości, koszty finansowe (utrzymanie i obsługa rachunku bankowego), materiały. 2) Koszty świadczeń dostarczanych do lokali na potrzeby indywidualnych właścicieli – koszty dostawy wody i odprowadzenia ścieków, energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody i wywozu odpadów. 3. ZASADY WNOSZENIA OPŁAT PRZEZ WŁAŚCICIELI LOKALI Zgodnie z art. 13 ustawy o własności lokali każdy właściciel lokalu jest zobowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej w wysokości proporcjonalnej do posiadanego udziału w tej nieruchomości. Oznacza to, że każdy właściciel ponosi koszty utrzymania wspólnej nieruchomości proporcjonalnie do wielkości swojego lokalu, przy czym każdy właściciel obciążony jest taką samą jednostkową wysokością tych kosztów przypadających na każdy m2 powierzchni lokalu. Wyjątek mogą stanowić lokale użytkowe. Ustawa o własności lokali dopuszcza zwiększenie zaliczek dla tych lokali, ale tylko wtedy, gdy sposób korzystania z tych lokali wpływa na zwiększenie kosztów utrzymania nieruchomości. Oprócz tego, właściciele są także zobowiązani do ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem swojego lokalu, w szczególności kosztów dostawy mediów i świadczeń jak np. doprowadzenie wody i odprowadzenie ścieków, centralne ogrzewanie, podgrzanie wody i wywóz odpadów. Art. 15 ustawy stanowi, że na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie miesięcznych opłat płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego za opóźnienia we wnoszeniu opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej naliczane są odsetki w wysokości ustawowej. W celu pobierania opłat i regulowania zobowiązań wspólnota mieszkaniowa posiada odrębny rachunek bankowy służący wyłącznie jej potrzebom. Oznacza to, że wspólnota mieszkaniowa dysponuje wyłącznie takimi środkami pieniężnymi, które pochodzą z wpłat właścicieli lokali. 4. ZASADY ROZLICZENIA KOSZTÓW Koszty ponoszone przez wspólnotę mieszkaniową podlegają rozliczeniu po zakończeniu roku obrotowego, którym dla wspólnoty jest rok kalendarzowy. W sprawozdaniu finansowym przedstawia się osiągnięte przychody, poniesione koszty oraz osiągnięty wynik, czyli różnicę pomiędzy przychodami a kosztami. Na ostateczny wynik finansowy wspólnoty mieszkaniowej składają się wyniki cząstkowe dotyczące poszczególnych rodzajów kosztów i zaliczek, w szczególności: 1) Wynik dot. eksploatacji, czyli różnica pomiędzy przychodami z tyt. zaliczki eksploatacyjnej a poniesionymi kosztami eksploatacji (wynagrodzenie zarządu, zarządzanie, wynagrodzenia dot. sprzątania, naprawy i konserwacja, energia elektryczna części wspólnej, energia cieplna części wspólnej, ubezpieczenie nieruchomości, koszty finansowe i inne dot. utrzymania nieruchomości wspólnej) 2) Wyniki na poszczególnych rodzajach mediów (woda i ścieki, podgrzanie wody, centralne ogrzewanie, wywóz odpadów) 3) Wynik dot. remontów – różnica pomiędzy przychodami z tyt. zaliczki remontowej a poniesionymi kosztami remontów. Rozliczenie roczne wspólnoty mieszkaniowej polega na tym, że osiągnięte przez wspólnotę wyniki cząstkowe (różnice pomiędzy poszczególnymi rodzajami zaliczek i odpowiadających im kosztów) rozlicza się na poszczególnych właścicieli lokali, których indywidualne rozliczenia łącznie składają się na wynik całej wspólnoty. Wyjątek stanowi fundusz remontowy. Niewykorzystane w danym roku rozliczeniowym środki nie podlegają rozliczeniu i przeznacza się je do wykorzystania w latach następnych. Rozliczenie indywidualne stanowi więc składnik rozliczenia wspólnoty mieszkaniowej. Przykład – jeśli różnica pomiędzy zaliczkami eksploatacyjnymi a kosztami eksploatacji dla całej wspólnoty wynosi – zł to każdemu właścicielowi w wyniku rozliczenia przypisana jest część tej różnicy w taki sposób, żeby każdy właściciel partycypował w niej proporcjonalnie do wielkości swego lokalu. Suma obciążeń wszystkich właścicieli z tego tytułu składa się na wynik całej wspólnoty a więc w tym przypadku – zł. Kwota do rozliczenia – zł Powierzchnia użytkowa budynku – 500 m2 Właściciele mogą podjąć decyzję o przeznaczeniu nadwyżki pomiędzy przychodami a kosztami eksploatacji na zasilenie funduszu remontowego. Wówczas nadwyżka nie jest rozliczana na poszczególnych właścicieli. Rozliczenie kosztów mediów opomiarowanych (dostawy wody i odprowadzenia ścieków, podgrzania wody oraz kosztów zmiennych centralnego ogrzewania) uwzględnia indywidualne zużycie określane na podstawie wskazań wodomierzy i licznika ciepła, w które wyposażony jest każdy lokal. Terminy rozliczeń mediów nie muszą się pokrywać – rozliczenie zużycia wody i ścieków oraz podgrzania wody dokonywane jest zazwyczaj dwa razy w roku, natomiast rozliczenie zużycia ciepła dla potrzeb ogrzewania raz w roku. Rozliczenie liczników polega na ustaleniu różnicy pomiędzy naliczonymi zaliczkami a kosztami zużycia ustalonymi na podstawie odczytów licznikowych. Przykład: Koszty Rozliczenie Od kwietnia zmieniła się cena 1 GJ – zużycie podzielone jest proporcjonalnie Poniższa tabela przedstawia sposób naliczania zaliczek uwzględnionych w powyższym rozliczeniu: Po rozliczeniu liczników zaliczka figurująca jako obciążenie (należność) jest korygowana o kwotę rozliczenia na koncie danego właściciela w następujący sposób: Koszty energii cieplnej Obciążenie za energię cieplną składa się z dwóch rodzajów kosztów: stałych i zmiennych. Koszty stałe są ponoszone przez wspólnotę przez cały rok, niezależnie od faktycznego poboru ciepła. Wielkość tych kosztów zależy od mocy zamówionej dla budynku na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody, która wynika z dokumentacji technicznej. Koszty zmienne natomiast wynikają z ilości zużytej energii cieplnej. Zużycie to jest mierzone za pomocą licznika ciepła zainstalowanego węźle cieplnym. Energia cieplna zużywana jest w budynku na dwojakiego rodzaju potrzeby – centralne ogrzewanie oraz podgrzanie wody. W budynkach, w których zużycie ciepła na indywidualne potrzeby właścicieli nie jest opomiarowane całość kosztów centralnego ogrzewania rozlicza się proporcjonalnie do wielkości powierzchni lokali. Energia zużywana na potrzeby centralnego ogrzewania wykorzystana jest na ogrzewanie lokali (opomiarowane indywidualnymi licznikami ciepła w lokalach) oraz ogrzewanie części wspólnych budynku. Koszty zmienne ogrzewania części wspólnej stanowią składnik kosztów utrzymania nieruchomości i są rozliczane w pozycji zaliczka i koszty eksploatacji, natomiast koszty zmienne ogrzewania lokali rozliczane są na podstawie indywidualnych wskazań ciepłomierzy w lokalach. Rozliczenie kosztów dla mediów opomiarowanych Przyjęta na dany rok cena 1 GJ ciepła i podgrzania 1m3 wody podlega weryfikacji (rozliczeniu) na podstawie faktycznie poniesionych kosztów. Znając wysokość kosztów oraz sumę zużycia odpowiednio – ilości ciepła do ogrzewania lokali i ilości zużytej ciepłej wody, określa się rzeczywiste ceny jednostkowe. W podanym przykładzie okazało się, że po zaksięgowaniu faktycznie poniesionych przez wspólnotę kosztów cena 1GJ ciepła jest inna niż przyjęto, dlatego rozliczenia zużycia ciepła po cenie przyjętej pierwotnie należy skorygować. Oznacza to, że każdy właściciel, proporcjonalnie do zużycia ciepła zostanie uznany częścią powstałej nadwyżki stanowiącej różnicę pomiędzy zaliczkami a faktycznie poniesionymi kosztami. W przypadku podgrzania wody sytuacja jest odwrotna – cena podgrzania 1m3 wody okazała się wyższa (cena rzeczywista jest wynikiem podzielenia kosztów podgrzania wody i łącznego zużycia ciepłej wody w lokalach – te dane są znane po zakończeniu roku). Rozliczenie konta właściciela Wraz z rozliczeniem liczników i rozliczeniem kosztów każdy właściciel otrzymuje wydruk – Rozliczenie należności i wpłat, w którym ujęte są należności (zaliczki) za poszczególne miesiące, wyniki rozliczenia liczników oraz kosztów, wszystkie dokonane wpłaty miesięczne oraz saldo końcowe (saldo narastające), czyli ostateczny wynik rozliczeń danego właściciela ze wspólnotą mieszkaniową na koniec roku. Poniższa tabela pokazuje przykładowy wydruk – Rozliczenie należności i wpłat Właściciel, którego konto indywidualne zawiera pozycje wykazane w tabeli, na koniec 2004r. ma wobec wspólnoty mieszkaniowej nadpłatę w wysokości 256,29 zł.
Dopłata do ogrzewania wciąż do wzięcia. Jak złożyć wniosek? Osoby ogrzewające domy lub mieszkanie gazem, wciąż mogą starać się o zwrot części kosztów poniesionych w 2023 r
Wzór reklamacji dotyczącej wymiany towaru. Obniżenie ceny zakupionego towaru to jeden ze sposobów reklamacji wadliwej rzeczy. Zobacz wzór reklamacji dotyczącej obniżenia ceny! Wzór reklamacji dotyczącej wymiany towaruMiejscowość, dataDo (pełna nazwa i adres siedziby sprzedającego)Oznaczenie imienia, nazwiska i adresu ReklamującegoReklamacjaZawiadamiam, że zakupiony przeze mnie w dniu …… towar jest niezgodny z umową. Niezgodność towaru z umową polega na ………………… Niezgodność została stwierdzona w dniu ………………………..Z uwagi na powyższe żądam, na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego doprowadzenia towarudo stanu zgodnego z umową poprzez wymianę towaru na kopia paragonuPodpisZobacz: Wzór reklamacji dotyczącej naprawy towaruZobacz: Wzór reklamacji dotyczącej obniżenia czasu Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Źródło: Czy ten artykuł był przydatny? Dziękujemy za powiadomienie Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić. UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł. Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt © Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL
Co mówią nowe przepisy o reklamacji. Zwrot wadliwego towaru możliwy jest na mocy działu II Kodeksu Cywilnego, dotyczącego rękojmi za wady. Zgodnie z art. 556 Kodeksu: „Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia)”.
14 listopada 2017 Na prośbę mieszkańców Mysłowickiej Spółdzielni Mieszkaniowej publikujemy wzór druku reklamacji związanej z rozliczeniem centralnego ogrzewania za sezon 2016/2017. Jednocześnie przypominamy, że reklamacje należy zlożyć do 14 dni od otrzymania rozliczenia Wzór dostępny jest poniżej, można go sobie wydrukować. Foto: MSM
Jako Nadawca możesz złożyć wtedy reklamację po zakończeniu zlecenia, czyli w momencie gdy paczka wróci do twoich rąk. W reklamacji nieuzasadnionego zwrotu przesyłki do Nadawcy powinno się znaleźć: krótki opis sytuacji wraz z danymi Nadawcy oraz numerem transakcji lub danymi pozwalającymi zidentyfikować usługę; argumentacja
Pobierz wzór wezwania do naprawy na podstawie rękojmi Reklamacja a wady nieruchomościW momencie, gdy mieszkanie bądź dom od dewelopera posiada jakąś wadę fizyczną, lub prawną nabywca ma prawo do reklamacji. Zgłoszenie usterek czy innych nieprawidłowości umożliwia kupującemu rękojmia, która gwarantuje naprawę wskazanych wad. W przypadku wad istotnych nabywca ma możliwość odstąpić od umowy, albo ubiegać się o obniżenie kosztów nieruchomości. Należy pamiętać, że wady fizyczne dotyczą niezgodności z umową, nie spełniają standardów opisanych w prospekcie informacyjnym, a wręcz uniemożliwiają normalne korzystanie z nieruchomości. Z kolei w przypadku wad prawnych nabywca może ubiegać się zadość uczynienia, gdy lokal jest własnością innej osoby, posiada ograniczenia w korzystaniu, lub jest obciążony prawem osoby trzeciej (przykładowo spowodowanym najmem). W powyższych sytuacjach nabywca powinien złożyć na piśmie stosowną do dewelopera - wzórReklamacja do dewelopera może zostać przekazana drogą elektroniczną, bądź tradycyjnym listem. W piśmie powinny znaleźć się takie elementy, jak: dane osobowe, adres i numer nieruchomości, termin zakupu wraz z datą odbioru technicznego lokalu, a także prośba o naprawę wskazanych wad w przeciągu 14 dni od przekazania reklamacji. Kupujący w swoim wniosku poza naprawą może wskazać, że chce dany element wymienić na nowy. Gdy naprawa bądź wymiana nie będą możliwe, nabywca ma prawo do odstąpienia od zawartej umowy. Zachęcamy do zgłaszania wad niezwłocznie po ich odkryciu, a także do szczegółowego udokumentowania, że nie są one wynikiem użytkowania mieszkania przez nabywcę (firma deweloperska powinna przekazać wcześniej instrukcję użytkowania lokalu).Polecamy w celu dokumentacji wykonać relację fotograficzną oraz dokładnie opisać problematyczną kwestię. Co więcej, warto mieć na uwadze, że rękojmia obowiązuje dewelopera w ciągu pięciu lat od podpisania umowy przeniesienia własności (umowy przyrzeczonej), dlatego też nie należy odkładać zgłoszenia na ostatnią chwilę. 2022-01-24 (zaktualizowano: 2022-03-21) Tekst autorstwa Marek Dyla
Odmowa reklamacji – wzór. 17 zł. Odmowa reklamacji to inaczej odrzucenie żądań konsumenta. Nie można bowiem odmówić przyjęcia zgłoszenia reklamacyjnego – każda reklamacja musi zostać rozpatrzona przez przedsiębiorcę. Jeśli sprzedawca odrzuca reklamację, musi uzasadnić swoją decyzję, przesyłając odpowiednie pismo
W związku ze zbliżającym się okresem urlopowym, warto poświęcić trochę uwagi tematyce reklamacji imprez turystycznych, zwłaszcza że z roku na rok Polacy coraz chętniej uczestniczą w różnego rodzaju wycieczkach organizowanych przez biura podróży. Niezależnie od tego, czy wykupiliśmy wycieczkę w ofercie last minute po obniżonej cenie, czy w normalnym trybie, nam, jako klientom biur turystycznych, przysługują liczne zabezpieczenia otrzymania pełnowartościowej usługi turystycznej oraz możliwość złożenia reklamacji w przypadku niewywiązania się organizatora imprezy z umowy. Często zdarza się, że uczestnik imprezy turystycznej, zamiast wracać z niej zadowolony, jest rozczarowany, ponieważ organizator turystyki nie zapewnił mu warunków, do których świadczenia zobowiązał się w umowie. Czym jest impreza turystyczna? Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych w art. 3 pkt 2 definiuje imprezę turystyczną jako: co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu. W myśl zaś art. 3 pkt 1 usługi turystyczne to: usługi przewodnickie, usługi hotelarskie, wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Podstawa prawna dochodzenia roszczeń w usługach turystycznych Art. 11 ustawy o usługach turystycznych jako podstawę prawną dochodzenia roszczeń przez klienta wskazuje przepisy o niewykonaniu lub nienależytym wykonaniu zobowiązania z kodeksu cywilnego. Ustawa o usługach turystycznych wprowadza przepisy szczególne uzupełniającą te reguły. Problematykę złożenia reklamacji i procedury reklamacyjnej reguluje art. 16b ustawy o usługach turystycznych. Art. 16b. 1. Jeżeli w trakcie imprezy turystycznej klient stwierdza wadliwe wykonywanie umowy, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym wykonawcę usługi oraz organizatora turystyki, w sposób odpowiedni dla rodzaju usługi. 2. Umowa powinna jednoznacznie określać obowiązek klienta w zakresie, o którym mowa w ust. 1. 3. Niezależnie od zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, klient może złożyć organizatorowi turystyki reklamację zawierającą wskazanie uchybienia w sposobie wykonania umowy oraz określenie swojego żądania, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zakończenia imprezy. 4. W wypadku odmowy uwzględnienia reklamacji organizator turystyki jest obowiązany szczegółowo uzasadnić na piśmie przyczyny odmowy. 5. Jeżeli organizator turystyki nie ustosunkuje się na piśmie do reklamacji, złożonej zgodnie z ust. 3, w terminie 30 dni od dnia jej złożenia, a w razie reklamacji złożonej w trakcie trwania imprezy turystycznej w terminie 30 dni od dnia zakończenia imprezy turystycznej, uważa się, że uznał reklamację za uzasadnioną. Przepis ten normuje nie tylko reklamację w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale także problematykę zawiadomienia o uchybieniu. Nas jednak będzie interesować procedura reklamacyjna. Reklamacja imprezy turystycznej - tryby dochodzenia roszczeń Postępowanie reklamacyjne nie ma charakteru obligatoryjnego. Klient może zatem od razu wystąpić na drogę sądową. Jednak warto zadać sobie pytanie, czy nie lepiej uniknąć długotrwałego i kosztownego procesu sądowego w sytuacji, gdy realne jest, że organizator imprezy turystycznej przychyli się do złożonej reklamacji. Niezadowolony turysta może się poskarżyć na działalność biura także do samorządu gospodarczego, do którego ono należy, do urzędu marszałkowskiego województwa, w którym zostało zarejestrowane, czy do Ministerstwa Sportu i Turystyki. Złożenie skargi nie jest jednak równoznaczne ze złożeniem reklamacji. Termin złożenia reklamacji usługi turystycznej Niezadowolony turysta powinien złożyć reklamację w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zakończenia wyjazdu. Organizator turystyki nie może w umowie skracać wskazanego 30-dniowego terminu - wszelkie tego typu postanowienia umowne będą uznane za klauzule abuzywne (niedozwolone postanowienia umowne). Organizator imprezy powinien ustosunkować się do naszej reklamacji w terminie 30 dni od jej złożenia, w przypadku gdy reklamacja została złożona po zakończeniu imprezy turystycznej, lub 30 dni od dnia zakończenia imprezy, jeżeli klient złożył reklamację w trakcie jej trwania. Jeżeli organizator turystyki nie ustosunkuje się do reklamacji na piśmie w terminie 30 dni od dnia zakończenia imprezy turystycznej, uważa się, że uznał reklamację za uzasadnioną. Komu przysługuje prawo złożenia reklamacji? Przytoczony wyżej art. 16b wskazuje na to, że osobą uprawnioną do złożenia reklamacji jest klient. klient - osoba która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę o świadczenie usług turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, a zawarcie tej umowy nie stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, jak i osobę, na rzecz której umowa została zawarta, a także osobę, której przekazano prawo do korzystania z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową Podkreślić należy, że ustawa o usługach turystycznych nie ogranicza zakresu ochrony tylko do osób fizycznych. Reklamację mogą złożyć także osoby prawne, bądź tzw. ułomne osoby prawne (jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych), pod warunkiem, że zawarcie umowy o świadczenie usług turystycznych nie jest związane z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej, np. spółka wykupuje wczasy dla swoich pracowników. Do kogo składać reklamację? Reklamację powinniśmy składać do organizatora imprezy turystycznej, nawet jeżeli wycieczkę kupiliśmy bezpośrednio u agenta. Składanie reklamacji do agenta może tylko wydłużyć cały proces reklamacyjny. Agenci nie odpowiadają za jakość wyjazdów wakacyjnych. Złożenie reklamacji do rąk agenta będzie skutkowało tym, że będzie on zobligowany przesłać ją dalej do organizatora. Termin przedawnienia Termin przedawnienia roszczeń z tytułu niewłaściwego wykonania umowy o usługi turystyczne wynosi 10 lat. Forma i treść reklamacji imprezy turystycznej Ustawa o usługach turystycznych nie wymaga żadnej szczególnej formy dla złożenia reklamacji. Może ona przybrać także formę ustną, lecz ze względów dowodowych zalecana jest forma pisemna. Reklamacja nie jest pismem nadmiernie sformalizowanym, jeśli organizator imprezy turystycznej zastrzeże w umowie szczególnie uciążliwe dla konsumenta formalności należy je traktować jako postanowienie niedozwolone. Postanowienie takie, jako nieuzgodnione indywidualnie z konsumentem, będą w stosunku do niego bezskuteczne. Z reguły bowiem kwestia reklamacji regulowana jest przez ogólne warunki umów stosowane przez danego przedsiębiorcę (tzw. umowa adhezyjna, tj. przez przystąpienie). W piśmie reklamacyjnym trzeba wskazać: · dane konsumenta (imię, nazwisko adres, telefon kontaktowy) · dane przedsiębiorcy, organizującego imprezę turystyczną (firma/nazwa, siedziba) · dokładnie określić umowę (numer umowy, data i miejsce zawarcia, co było przedmiotem umowy) · wady wyjazdu (np. niski standard hotelu), · załączyć dowody, potwierdzające przedstawione nieprawidłowości (np. zdjęcia brudnego pokoju hotelowego, rachunki za usługi, które miały być bezpłatne, bądź oświadczenia innych osób uczestniczących w wycieczce), · wysokość żądanej od biura podróży kwoty odszkodowania czy obniżenia ceny usługi turystycznej, · miejscowość i datę sporządzenia reklamacji, · podpis konsumenta, · numer rachunku bankowego, na który odszkodowanie powinno być wpłacone. Określając wysokość roszczeń, można się posiłkować tzw. tabelą frankfurcką (tabela obniżek ceny). Dokument ten nie ma mocy wiążącej, ale przy ustalaniu wysokości odszkodowania posługują się nim także sądy. Zadośćuczynienie za zmarnowany urlop W polskim porządku prawnym nie ma przepisów, które wprost umożliwiają dochodzenia zadośćuczynienia za zmarnowany urlop. Na ogół stosuje się art. 11a ust. 1 ustawy o usługach turystycznych i art. 5 unijnej dyrektywy 90/314/EWG w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek. Co więcej sądy orzekają zadośćuczynienie na podstawie przepisów kodeksu cywilnego, uznając udany urlop za dobro osobiste (art. 23 i 24 Stosowna rekompensata jest tu przewidziana za szkodę niemajątkową, a więc krzywdę. Wyjeżdżając na wakacje z biurem podróży oczekujemy pewnych korzyści niematerialnych, np. odpoczynku psychicznego, spokoju. Gdy wymarzone wakacje nie mają wiele wspólnego z kolorowymi broszurami, prezentowanymi przez agenta turystycznego, ze względu na uchybienia biura, doznajemy pewnych negatywnych odczuć psychicznych. Zdarza się, że z wakacji wracamy zmęczeni i sfrustrowani bo dwuosobowy apartament z widokiem na morze okazał się pokojem czteroosobowym z widokiem na ruchliwą ulicę. Roszczenie o zadośćuczynienie jest niezależne od roszczeń o naprawienie szkody i można je również umieścić w reklamacji kierowanej do organizatora imprezy turystycznej.
. w3fsd0yxlo.pages.dev/330w3fsd0yxlo.pages.dev/361w3fsd0yxlo.pages.dev/23w3fsd0yxlo.pages.dev/221w3fsd0yxlo.pages.dev/297w3fsd0yxlo.pages.dev/381w3fsd0yxlo.pages.dev/374w3fsd0yxlo.pages.dev/316w3fsd0yxlo.pages.dev/395
wzór reklamacji kosztów ogrzewania
