Badania krwi. Badania krwi nie są wykorzystywane do diagnozowania czerniaka, ale niektóre testy można wykonać przed lub w trakcie leczenia, szczególnie w przypadku bardziej zaawansowanych czerniaków. Lekarze często badają krew pod kątem poziomu substancji zwanej dehydrogenazą mleczanową (LDH) przed leczeniem. Znamiona barwnikowe (melanocytowe) stanowią łagodną proliferację prawidłowych melanocytów, tworzących gniazda w obrębie naskórka i/lub skóry właściwej. Występują bardzo często zarówno u dorosłych, jak i w populacji pediatrycznej. Szacuje się, że u dzieci w pierwszej dekadzie życia średnia liczba znamion wynosi około 15–30 w przypadku rasy białej oraz 5–10 u dzieci pochodzenia afrykańskiego, azjatyckiego i rdzennych Amerykanów. Liczba znamion początkowo rośnie wraz z wiekiem, ze szczytem w 3. dekadzie życia, następnie stopniowo maleje. Biorąc pod uwagę wiek, w jakim pojawiło się znamię, dzielimy je na znamiona barwnikowe wrodzone (congenital melanocytic nevi, CMN), które obserwuje się już w chwili narodzin lub do 1. oraz znamiona barwnikowe nabyte (acquired melanocytic nevi, AMN) [1–2]. Czerniak jest bardzo rzadko spotykanym nowotworem złośliwym w populacji pediatrycznej – stanowi jedynie 1–3% wszystkich nowotworów złośliwych u dzieci. Około 0,5% czerniaków pojawią się u osób poniżej 20. a mniej niż 0,05% poniżej 10. Do czynników ryzyka wystąpienia czerniaka u dziecka należy dodatni wywiad rodzinny w kierunku czerniaka, historia osobnicza nowotworów złośliwych, duże znamiona wrodzone, obecność licznych znamion barwnikowych na skórze, poparzenia słoneczne, przewlekła immunosupresja oraz jasny fototyp skóry [3]. POLECAMY Znamiona barwnikowe są bardzo często przyczyną niepokoju u rodziców, dlatego umiejętność prawidłowej oceny, różnicowania i znajomość strategii postępowania są niezwykle ważne w praktyce klinicznej zarówno dermatologów, jak i pediatrów. Do technik zwiększających skuteczność w rozpoznawaniu znamion barwnikowych łagodnych i złośliwych należą dermoskopia i wideodermoskopia. Są to nieinwazyjne metody diagnostyczne in vivo, pozwalające nie tylko na zwiększenie czułości w rozpoznawaniu czerniaka, ograniczenie niepotrzebnych wycięć chirurgicznych, ale także umożliwiające monitorowanie niepokojących znamion. Dzieci z grup ryzyka powinny być poddawane regularnej kontroli dermoskopowej. Znamiona barwnikowe wrodzone Znamiona wrodzone (congenital melanocytic nevi, CMN) są widoczne przy urodzeniu dziecka lub rozwijają się w 1. i najczęściej są obecne przez całe życie człowieka. Makroskopowo są to dobrze odgraniczone od otoczenia zmiany barwnikowe, w kolorze od jasnobrązowego do czarnego, o okrągłym bądź owalnym kształcie. CMN zwiększają się wraz ze wzrostem dziecka, a na ich powierzchni mogą pojawiać się dodatkowe struktury morfologiczne, takie jak włosy terminalne oraz znamiona satelitarne w pobliżu zmiany. Znamiona te, na początku są zwykle miękkie i gładkie, z czasem stają się wypukłe z nierówną, brodawkowatą powierzchnią. Klasyfikacja znamion wrodzonych oparta jest na przewidywanej maksymalnej wielkości znamienia w wieku dorosłym. W tym celu mierzy się maksymalny wymiar znamienia u niemowlęcia, następnie w zależności od lokalizacji mnoży się go przez ustalony współczynnik (głowa – 1,7; tułów i kończyny górne – 2,8; kończyny dolne – 3,4). Znamiona małe mają 10–20 cm. Znamiona duże mają odpowiednio > 20–30 cm (L1) lub > 30–40 cm (L2). Znamiona olbrzymie natomiast > 40–60 cm (G1) i > 60 cm (G2) [1, 2]. Do cech mogących świadczyć o przekształceniu się znamienia wrodzonego w nowotwór złośliwy należy powstanie owrzodzenia (za wyjątkiem okresu noworodkowego, kiedy skóra jest bardzo krucha) czy guzków proliferacyjnych. Dane na temat częstości występowania czerniaka w obrębie znamion wrodzonych są rozbieżne, a ich częstość waha się od 0,05–10,7%. Przy małych, pojedynczych CMN ryzyko rozwoju czerniaka jest niewielkie, wzrasta wraz z liczbą i wielkością znamion wrodzonych na skórze [1–5]. Dodatkowo u dzieci z rozległymi lub licznymi wrodzonymi znamionami barwnikowymi niekiedy obserwuje się współwystępowanie odchyleń neurologicznych takich jak MNS (melanoza nerwowo-skórna przebiegająca z proliferacją melanocytów w obrębie ośrodkowego układu nerwowego prowadzącą do wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego), rozszczep kręgosłupa, opóźnienie rozwojowe, napady padaczkowe i wodogłowie [1–4]. Znamiona nabyte Znamiona barwnikowe nabyte pojawiają się zwykle we wczesnym dzieciństwie. Ich wielkość i liczba rośnie wraz z wiekiem ze szczytem około 30. następnie stopniowo maleje, z tendencją do znikania ok. 60.–65. Czynnikiem predysponującym do znamion nabytych jest szczególnie intensywna ekspozycja na promieniowanie UV, fototyp skóry (jasna skóra, ciemne włosy). Najczęściej znamiona barwnikowe nabyte klasyfikuje się wg rozmieszczenia melanocytów w skórze: znamiona łączące – gdzie melanocyty rozmieszczone są głównie na złączu skórno-naskórkowych, złożone – z gniazdami melanocytów w naskórku i skórze właściwej oraz znamiona dermalne, gdzie gniazda melanocytów występują tylko w skórze właściwej. Znamiona barwnikowe nie wymagają profilaktycznego wycięcia chirurgicznego, chyba że ich obraz dermoskopowy budzi podejrzenie czerniaka [1, 2, 4]. Do znamion nabytych, stosunkowo często obserwowanych u dzieci i młodych dorosłych są znamiona typu Spitz i Reed. Znamię Spitz, po raz pierwszy opisane przez Sophie Spitz w 1948 roku jako „czerniak młodzieńczy”, to łagodne znamię cechujące się obecnością wrzecionowatych i epitelioidalnych melanocytów. Klinicznie jest to szybko rosnący, bezbarwnikowy guzek lub blaszka w kolorze różowym lub czerwono-brązowym. Najczęściej lokalizuje się na głowie i szyi (37%) oraz na kończynach dolnych (28%). Wariantem barwnikowym znamienia Spitz jest znamię Reeda. Makroskopowo charakteryzuje się ciemnobrązowym lub czarnym kolorem. W badaniu dermoskopowym najczęściej widoczny jest wzór typu wybuchu gwiazdy (starburst pattern). Zarówno znamię Spitz, jak i Reed mogą przypominać klinicznie i dermoskopowo czerniaka. Do 12. znamiona Spitz i Reed o typowym wyglądzie powinno się monitorować przy użyciu wideodermoskopii co 3–6 miesięcy. Powyżej 12. lub w przypadkach obecności atypowych cech dermoskopowych u młodszych dzieci wskazane jest usunięcie chirurgiczne w celu wykluczenia czerniaka [4, 6, 7]. Do innych znamion występujących częściej w populacji pediatrycznej należy znamię Suttona tzw. halo nevus z obecnością charakterystycznej otoczki hipopigmentacji. Na skutek aktywacji limfocytów T dochodzi do redukcji melanocytów i stopniowej regresji znamienia. 17-letni chłopiec zgłosił się do Poradni Kliniki Dermatologii CSK MSWiA w celu oceny dermoskopowej znamion... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź

Leczenie adjuwantowe w terapii czerniaka. Leczenie adjuwantowe może poprawić przeżywalność chorych na czerniaka skóry o dużym ryzyku, zmniejszając odsetek nawrotów. Lekiem stosowanym w charakterze terapii adiuwantowej przez wiele lat był Interferon alfa-2b. Zarejestrowano go w terapii czerniaków w stopniu zaawansowania od IIB do III.

Czerniak jest jednym z najbardziej złośliwych i najczęściej diagnozowanych nowotworów złośliwych u ludzi rasy białej. W niektórych populacjach, narażonych na duże dawki promieniowania UV, jest to najczęstszy nowotwór złośliwy i jednocześnie najczęstsza przyczyna śmierci związana z chorobą nowotworową. Czerniak złośliwy powstaje z przekształconych melanocytów, a więc komórek barwnikowych skóry, które wytwarzają i gromadzą melaninę. Dlatego też, oprócz występowania na skórze, czerniak złośliwy może pojawić się tam, gdzie występują melanocyty, tzn. na błonach śluzowych jamy ustnej, odbytnicy czy w siatkówce oka. Czerniak umiejscawia się na skórze, a następnie daje przerzuty do innych tkanek, jeśli pozostanie nieleczony. Czerniak złośliwy ma niestety dużą skłonność do wczesnych przerzutów oraz w niewielkim stopniu podatny jest na leczenie. W przypadku nieleczonego czerniaka śmierć następuje zwykle w ciągu kilku miesięcy od powstania pierwszych przerzutów. Ponadto, pierwsze objawy czerniaka w postaci pojawienia się nietypowo wyglądającego znamienia są często lekceważone przez chorą osobę. Co więcej, czerniak złośliwy cechuje zdolność do powracania nawet po latach, gdy wcześniej wydaje się, że nastąpiła całkowita remisja i pacjent jest zdrowy. Wszystko to sprawia, że czerniak złośliwy cechuje się wysoką śmiertelnością i powinien być traktowany z dużą uwagą. Jednocześnie z roku na rok wzrasta o ok. 10 proc. częstość jego występowania u rasy białej. Czerniak złośliwy stanowi jedynie około 5 proc. wszystkich nowotworów skóry, ale jest najbardziej niebezpiecznym spośród nich. Roczna zachorowalność na czerniaka w Polsce wynosi ok. 2 osób na 100 000, a umieralność w granicach 50 proc. Co ważne, jest to nowotwór możliwy do całkowitego wyleczenia niemal w każdym przypadku, jeśli tylko zostanie odpowiednio wcześnie zdiagnozowany. Dlatego niezwykle ważna jest profilaktyka dermatologiczna. Zobacz film: "Objawy czerniaka" spis treści 1. Etiologia czerniaka złośliwego 2. Diagnostyka czerniaka 3. Czerniak gałki ocznej 4. Leczenie czeroniaka złosliweg 5. Profilaktyka czerniaka złośliwego rozwiń 1. Etiologia czerniaka złośliwego Etiologia czerniaka złośliwego nie jest w pełni poznana. Wiadomo, że wiodącą rolę w rozwoju czerniaka odgrywa narażenie na działanie promieniowania UV, które powoduje zmiany mutagenne w DNA narażonych komórek. Promieniowanie UV osłabia również działanie układu odpornościowego w skórze oraz sprzyja powstawaniu utlenionej melaniny, która z kolei powoduje dalsze mutowanie DNA w komórkach. Z tego powodu narażenie na działanie promieni UV jest uważane za jeden z głównych czynników warunkujących zachorowania. Osoby lubiące się opalać, korzystające z solarium czy narażone na długotrwałe działanie słońca w pracy zawodowej są szczególnie podatne na zachorowanie na czerniaka. Warto przytoczyć fakt, że największa zachorowalność na czerniaka występuje w Australii (ponad dwudziestokrotnie wyższa stopa zachorowalności niż w Polsce), gdzie występuje wysokie nasłonecznienie przez cały rok, a z powodu dziury ozonowej dawka promieniowania UV jest wyższa niż w innych subtropikalnych rejonach świata. Czerniak zazwyczaj atakuje osoby w średnim wieku, chociaż zdarzają się czasami przypadki występowania czerniaka u dzieci przed okresem pokwitania. Szczególnie narażone na rozwój czerniaka złośliwego są osoby o obniżonej odporności - przyjmujące leki immunosupresyjne, chorujące na AIDS, etc. Wczesne wykrycie czerniaka złośliwego daje niemal 100 proc. szanse na wyleczenie (Shutterstock) Ponadto, istnieje pewien zespół uwarunkowań genetycznych, który sprzyja powstawaniu czerniaka. Czerniak złośliwy dotyka głównie osób rasy białej. W populacji rasy białej osoby o jasnej karnacji, jasnych oczach, blond lub rudych włosach, mające piegi, osoby, których skóra trudno się opala, a w łatwy sposób doznaje poparzeń słonecznych - narażone są na czerniaka zdecydowanie bardziej niż inni. Jednocześnie osoby o ciemnej karnacji czy ciemnym kolorze skóry, mimo że charakteryzują się niższym ryzykiem zachorowania, gorzej „znoszą” czerniaka. Ich rokowania są z reguły mniej korzystne, szybciej dochodzi do przerzutów, etc. Sam fakt wystąpienia oparzeń słonecznych w przeszłości, nawet we wczesnym dzieciństwie, również przekłada się na zwiększone ryzyko wystąpienia czerniaka w wieku dorosłym. Wystąpienie czerniaka w najbliższej rodzinie jest jednym z sygnałów ostrzegawczych do częstego oglądania własnego ciała (ryzyko zwiększone trzykrotnie). Jeśli zachorowało troje krewnych, to ryzyko zachorowania na czerniaka jest ponad siedemdziesiąt razy wyższe niż w populacji ogólnej. Odnotowano przypadki rodzinnego występowania czerniaka złośliwego, tzw. rodzinny zespół znamion atypowych i czerniaka (FAM-M, ang. family atypical mole and melanoma syndrome). Osoby objęte tym zespołem niestety mają ryzyko zachorowania na czerniaka graniczące z pewnością. Uznaje się, że osoba mająca więcej niż 100 „pieprzyków” na ciele jest narażona dziesięciokrotnie bardziej na rozwój czerniaka niż średnio i powinna przykładać szczególną uwagę do ich rozwoju. Szczególnie jeśli na skórze znaleźć można kilka znamion nietypowych, to jest większych niż zwykłe „pieprzyki”, bardziej wystających, o nieregularnych kształtach. Te nietypowe, duże znamiona w zdecydowanej większości nadal są jedynie znamionami łagodnymi, jednak osoba je posiadająca jest narażona na zachorowanie na czerniaka około dziesięciokrotnie bardziej niż średnio. Oznacza to, że powinna przykładać szczególną uwagę do obserwacji powierzchni swego ciała i w przypadku rozwoju któregoś ze znamion, poszukać pomocy lekarskiej. Oprócz ekspozycji na słońce, do powstawania czerniaka może przyczyniać się również mechaniczne drażnienie określonego miejsca na skórze przez dłuższy czas. 2. Diagnostyka czerniaka Czerniak złośliwy występuje najczęściej na skórze w postaci guzowatej (ang. nodular melanoma, ok. 50 proc. przypadków). Wygląda wtedy jak zgrubienie na skórze, które zwykle jest zabarwione i przypomina atypowe znamię skórne (odstającego, dużego „pieprzyka”). Występuje najczęściej na udach, ramionach oraz tułowiu. W stosunkowo szybkim tempie czerniak penetruje głębsze warstwy skóry i daje przerzuty. Nieco rzadziej czerniak występuje w postaci płaskiej, rozlewającej się po skórze (ang. superficial spreading melanoma, ok. 30 proc. przypadków). W tej postaci czerniak wygląda jak rozlewający się „pieprzyk”, często o nieregularnych kształtach i kolorach. Zmiany mają początkowo charakter płaski, a z czasem może nastąpić ich uwypuklenie. Czasem występuje owrzodzenie na granicy znamiona i wysięk krwisto-surowiczy, który daje złe rokowanie. Inne rzadsze postacie czerniaka to czerniak podpaznokciowy (ang. subungual melanoma), czerniak gałki ocznej (ang. ocular melanoma) oraz czerniak z plamy soczewicowatej (ang. lentigo maligna melanoma). Czerniak z plamy soczewicowatej powstaje zwykle na skórze twarzy, szyi i rąk osób starszych, które to powierzchnie były narażone na intensywne działanie słońca przez wiele lat. W porównaniu do innych form czerniaka, może on się rozwijać stosunkowo długo, nawet wiele lat, nie penetrując głębszych warstw skóry ani nie dając przerzutów. W sytuacji jednak nagłego obniżenia odporności, uszkodzenia mechanicznego czy innej, następuje jego szybka progresja i choroba rozwija się podobnie jak przy pozostałych postaciach czerniaka. Rozpoznanie go jest trudniejsze ze względu na zwykłe umiejscowienie na zniszczonej słońcem skórze, w pobliżu innych przebarwień i plam soczewicowatych, oraz brak tak wyraźnej pigmentacji jak przy innych typach czerniaka. Na szczególną uwagę zasługuje również czerniak podpaznokciowy, który przyjmuje zwykle postać ciemnego paska biegnącego wzdłuż płytki paznokcia. Często czerniak w tym miejscu posiada rozmyte krawędzie oraz towarzyszy mu tzw. objaw Hutchinsona (zwiększona pigmentacja skóry pod paznokciem). W przypadku wystąpienia takiego „paska” należy bezwzględnie pokazać go dermatologowi. Co ciekawe, ten typ czerniaka występuje częściej u osób z ciemniejszym kolorem skóry. Ponadto występuje on częściej u osób, które wcześniej miały zdiagnozowanego czerniaka w innej części ciała oraz przekroczyły wiek 50 lat. Podobnie jak czerniak z plam soczewicowatych, pozostaje on stosunkowo długo w uśpieniu, zanim zacznie rozprzestrzeniać się do głębszych warstw skóry. Czerniak rozpoznany i leczony wcześnie jest wyleczalny w prawie każdym przypadku. Dlatego niezwykle ważny jest nawyk przeglądania swojej skóry w poszukiwaniu podejrzanych znamion. Oczywiście w warunkach domowych nie jesteśmy w stanie stwierdzić, czy i które znamię może jest czerniakiem. Z całą pewnością można to określić dopiero po jego wycięciu lub pobraniu fragmentu, oglądając wypreparowaną zmianę pod mikroskopem. Niemniej istnieje szereg zewnętrznych sygnałów ostrzegawczych, które powinny nas skłonić do udania się z daną zmianą do dermatologa, który w dalszej kolejności ewentualnie skieruje na zabieg. Lekarz dermatolog uzbrojony jest nie tylko w dużą wiedzę i doświadczenie, ale i w urządzenie, tzw. dermatoskop, za pomocą którego jest w stanie obejrzeć znamię w pewnym powiększeniu, co ułatwia różnicowanie zmian łagodnych od złośliwych. Znamiona barwnikowe, tzw. „pieprzyki”, występują na całej skórze naszego ciała. Zwykle są to łagodne zmiany, zupełnie nieszkodliwe. Czasem jednak mogą być one oznaką toczącego się procesu nowotworowego w formie złośliwej. Szczególnie niebezpieczne są znamiona pojawiające się na skórze odsłoniętej i skórze owłosionej głowy, które narażone na działanie promieni UV charakteryzują się większą skłonnością do przechodzenia w formę złośliwą. Aby mieć szansę na wczesną diagnozę czerniaka, trzeba dość dokładnie znać swoją skórę. Najczęstszym sygnałem ostrzegawczym jest bowiem dynamiczna zmiana wyglądu znamienia. Znamiona będące manifestacją czerniaka charakteryzują się często asymetrią – nie przyjmują regularnych owalnych kształtów, ale raczej nieregularne, z postrzępionymi krawędziami. Są z reguły wyraźnie większe niż pozostałe „pieprzyki” na skórze. Ponadto, mogą się charakteryzować kilkoma kolorami. Należy też zwracać uwagę na ewentualne niewielkie znamiona pojawiające się wokół jednego większego, może być to bowiem oznaka toczącej się choroby. Po angielsku te cechy podejrzanego czerniaka nazywa się łącznie ABCDE, jako pierwsze litery od słów: A – asymmetry (niesymetryczność), B – border (granica, w domyśle postrzępiona, nieregularna), C – colour (kolor, w domyśle niejednolity), D – diameter (średnica, większa niż 6 mm) oraz E – elevated (uwypuklony). Czerniak może również dawać objawy w postaci pieczenia lub świądu wokół znamienia. W przypadku zaobserwowania znamienia o jednej lub kilku z powyższych cech, należy się udać na kontrolę dermatologiczną. Może ona ocalić nam zdrowie i życie. 3. Czerniak gałki ocznej Czerniak gałki ocznej stanowi 10 proc. wszystkich przypadków czerniaka i jest najczęstszym nowotworem złośliwym gałki ocznej. Podobnie jak na postać skórną czerniaka, szczególnie narażone są osoby o jasnej karnacji. Czerniak może występować na tęczówce. Przyjmuje wtedy postać guza, formy wieloogniskowej oraz naciekającej. Najlepsze rokowanie daje postać guza, którego odpowiednio wczesne wycięcie prowadzi zwykle do pełnego wyzdrowienia pacjenta. Guz tęczówki jest zwykle dostrzegalny gołym okiem na tęczówce. Dzięki temu zostaje szybko wykryty i jego wyleczalność sięga nawet 95 proc. Z kolei postać wieloogniskowa czy naciekająca widoczna jest raczej w postaci przebarwień. W przypadku tej postaci dokonuje się zwykle wycięcia całej gałki ocznej, jako że bez takiego zabiegu usunięcie tkanki nowotworowej jest zwykle niemożliwe. Postać rozlana i naciekająca daje szybciej przerzuty, przez co rokowanie jest zwykle gorsze. Ponadto, ze względu na mniej charakterystyczne objawy czerniaka, jest wykrywana zwykle później. Innymi objawami czerniaka może być jaskra oraz krwawienia do komory oka. Niebezpiecznymi formami czerniaka gałki ocznej są również czerniaki ciałka rzęsowego i naczyniówki. Jest to związane z ich zwykle bezobjawowym początkowo rozwojem. Przy czerniaku naczyniówki może dochodzić po pewnym czasie do pogorszenia ostrości wzroku i ograniczenia [pola widzenia] Do ich rozpoznania niezbędne są specjalistyczne badania okulistyczne. Sposób leczenia czerniaka zależy od stopnia zaawansowania zmian. Przy niewielkich zmianach podejmuje się próby leczenia radioterapią. Przy bardziej zaawansowanych formach stosuje się usunięcie gałki ocznej w połączeniu z onkologiczną kontrolą ewentualnych przerzutów do innych tkanek. Najrzadszym czerniakiem gałki ocznej jest czerniak spojówki, stanowiący 2 proc. wszystkich przypadków. Zwykle występuje w formie guza, którego usuwa się z pewnym marginesem tkanki zdrowej. W przypadku wycięcia czerniaka rokowanie jest dobre, szanse przeżycia zależą, tak jak przy innych formach czerniaka, od szybkości rozpoznania i ewentualnego powstania przerzutów do innych tkanek. 4. Leczenie czeroniaka złosliweg Nieleczony czerniak złośliwy niechybnie prowadzi do śmierci. Czerniak złośliwy nacieka na coraz głębsze warstwy skóry, a następnie tkanki podskórne, jednocześnie dając przerzuty do węzłów chłonnych oraz przerzuty do innych tkanek i narządów za pośrednictwem naczyń chłonnych i/lub krwionośnych. Czerniak charakteryzuje się wczesnym powstawaniem przerzutów, a w jego leczeniu decydującą rolę odgrywa rozpoznanie w odpowiednim czasie. Leczenie czerniaka polega przede wszystkim na chirurgicznym usunięciu zmiany wraz z marginesem zdrowej skóry wokół niej. Margines ten wynosi 1 cm dla czerniaków płaskich oraz nawet 2-3 cm dla czerniaków wyraźnie uwypuklonych. Po wykonanym zabiegu, ocenia się pod mikroskopem nie tylko preparat z samego znamienia, ale również z marginesu skóry. Jeśli okaże się, że w owym marginesie również znaleźć można komórki nowotworowe, pacjent niezwłocznie wysyłany jest na ponowny zabieg, w którym powiększa się ów margines, wycinając często również tkanki podskórne. Taki sposób wycinania znamion czerniaka złośliwego może budzić obiekcje natury estetycznej, szczególnie u pań. Tym bardziej, że zmiany te występują zwykle na eksponowanych miejscach, ze względu na większe działanie promieniowania słonecznego. Należy jednak pamiętać, że jest to element walki o zdrowie i życie. Większy margines daje większe szanse przeżycia i pełnego wyzdrowienia. Wydaje się, że z tej perspektywy ewentualny, nawet szpecący ubytek tkanki nie ma istotnego znaczenia. Na znamieniu nie wolno wykonywać biopsji, gdyż pod wpływem tego zabiegu łagodne znamię może przekształcić się w nowotwór. Jeśli lekarz pomyli się w ocenie znamienia i usunięte zostanie znamię łagodne, to sam zabieg chirurgiczny nie będzie przyczyną jego zmiany w nowotwór. Jeśli po prawidłowo wykonanym zabiegu pojawią się zmiany, to oznacza, że do przerzutów doszło już przed zabiegiem, a usunięta zmiana była nowotworem. Podczas zabiegu chirurgicznego zaleca się również wykonanie biopsji tzw. węzła wartowniczego, to jest najbliższego węzła chłonnego na drodze spływu chłonki. Po wycięciu następuje ocena histopatologiczna owego węzła. Jeśli jest on wolny od komórek rakowych, to rokowanie jest raczej dobre, pacjent ma duże szanse na wyleczenie. Zajęcie węzła wartowniczego przez komórki rakowe może oznaczać, że doszło do proliferacji nowotworu do innych tkanek, a rokowanie jest raczej złe. Lepsze rokowanie daje czerniak zlokalizowany w obrębie kończyn niż na tułowiu lub na głowie. Jeśli czerniak na kończynie daje przerzuty w obrębie tej kończyny lub nastąpiło jego wznowienie po wycięciu, można zastosować intensywną chemioterapię po wcześniejszym odcięciu kończyny z krążenia ogólnego. Dzięki temu istnieje możliwość zastosowania bardzo wysokich dawek leków antynowotworowych bez narażania pacjenta na ich silne działania niepożądane. Taka terapia daje nawet 50 proc. wyleczeń czerniaka, który dał przerzuty w ramach danej kończyny. W przypadku braku możliwości zastosowania takiej terapii (pojawienie się przerzutów odległych, poza kończyną, lub lokalizacja czerniaka pierwotnego na tułowiu lub głowie), skuteczność chemioterapii jest bardzo niska, ewentualna terapia raczej przedłuża życie, a przypadki całkowitej remisji nowotworu są incydentalne. Zmiany, za które odpowiada nowotwór skóry, można całkowicie wyleczyć tylko wtedy, gdy zostaną wcześnie rozpoznane i usunięte, przed pojawieniem się pierwszych przerzutów. Nawet wtedy jednak zabieg nie daje pewności wyzdrowienia. Niestety dość często pojawiają się przerzuty, nawet po wielu latach od pozornego wyleczenia. Nie należy się również decydować na zabiegi kosmetyczne polegające na wypalaniu prądem, gorącem, ciekłym azotem czy substancją żrącą nieestetycznego „pieprzyka”, które to zabiegi są czasem oferowane w gabinetach kosmetycznych. Jeśli zmiana o charakterze nowotworowym zostanie „potraktowana” w ten sposób, to po pierwsze nie zostanie ona zidentyfikowana (brak badania histopatologicznego wyciętego znamienia), a po drugie, sam zabieg może przyspieszyć rozwój choroby, w szczególności powstawanie przerzutów. 5. Profilaktyka czerniaka złośliwego Profilaktyka czerniaka złośliwego polega przede wszystkim na rozsądnym korzystaniu ze słońca. Z kąpieli słonecznych nie powinny korzystać osoby ze znamionami dysplastycznymi, o jasnej karnacji, osoby z dużą liczbą znamion oraz te, u których w bliskiej rodzinie doszło do zachorowań na czerniaka złośliwego. Ponadto, abstrahując od problemu zachorowania na czerniaka złośliwego, warto pamiętać, że pod wpływem nadmiernego opalania się skóra szybciej się starzeje oraz istnieje ryzyko wystąpienia mniej złośliwych nowotworów skóry. Przy każdorazowym narażeniu na intensywne działanie promieni słonecznych, warto chronić skórę kremami z odpowiednimi filtrami. Jest to szczególnie ważne u dzieci, osób starszych, kobiet w ciąży i w okresie okołoporodowym oraz u osób mających genetyczne skłonności do czerniaka, wiele znamion i jasną karnację. Mężczyźni, pracując na dworze w upalne dni, nie powinni zdejmować koszulek, co jest niestety częstym obrazem. Warto przywdziać bawełnianą, jasną koszulkę, która zabezpieczy plecy przed działaniem promieniowania UV, a której włożenie nie spowoduje istotnego dyskomfortu. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Czy czerniak złośliwy jest dziedziczny? Czerniak (inaczej: czerniak złośliwy) to wyjątkowo złośliwy nowotwór skóry, błony naczyniowej lub błon śluzowych. Objawy czerniaka to: zmiana barwnikowa – niesymetryczna, o nieregularnym kształcie, owrzodzenie, powiększenie węzłów chłonnych. Temat: czerniak paznokcia? (7) czerniak paznokcia? przepraszam z góry za jakość zdjęcia.. ale postanowiłam po kilku latach coś z tym zrobić.. zaczęło się od żółknięcia paznokci stóp (dwóch największych) i ich zgrubienia do tego stopnia, że przy obcinaniu pękają.. zawsze zbieram nożyczkami naskórek który znajduje się pod paznokciem i kolejną sprawą która mnie zaniepokoiła to zwiększający się obszar z którego wydobywałam naskórek.. obecnie jest to 1/4 paznokcia (tego z ciemną plamką).. kolejny objaw to nieprzyjemny zapach i wtedy (czyli jakieś ponad 6 lat temu) postanowiłam iść do dermatolog która nie zleciła mi żadnych badań zapisała tylko lek w pędzelku i zakazała malowania ich lakierami. chwilę później miałam drobny uraz ktoś mocno nastąpił mi na palec w konsekwencji czego pojawiła się mała czarna plamka. nie zwróciłam na nią uwagi ale od tego czasu minęło już ponad 6 lat a plamka trochę się powiększyła i cały czas jest. wygląda to jak rozlana brązowa substancja tuż pod płytką paznokcia. czasami docieram tam nożyczkami gdy zbieram naskórek i wyciągam trochę tego brązowego (wygląda jak skruszony lakier). jednak minęło tyle czasu i ostatnio przy temacie słońca i czerniaka naszło mnie, że może go mam (oprócz nieleczonej grzybicy)? dodam tylko, że problem mam tylko z dużymi palcami reszta zdrowa i czarna plama tylko na 1 czerniak paznokcia? Treść zablokowana przez moderatora czerniak paznokcia? mam dokładnie to samo i zaczynam sie obawiać co to jest czerniak paznokcia? Treść zablokowana przez moderatora czerniak paznokcia? Treść zablokowana przez moderatora czerniak paznokcia? Czy ktoś tu jeszcze zagląda? Mam taki sam problem i nie wiem co to może być. Może Pani która szukała odpowiedzi na to pytanie znalazła ją i jeszcze tu zagląda?Terapia hormonalna u kobiet z trądzikiem Plamy na twarzy w czasie ciąży Stany przedrakowe skóry czerniak paznokcia? Jeśli chodzi o żółte paznokcie, to tylko dlatego że są grube. Taki ich urok. Trzeba zetrzeć pilnikiem z wierzchu, tak żeby był trochę inne dyskusje Ropne ogniska zapalne przypominające wyglądem poparzenie Witam mniej więcej ok. Miesiąca temu postanowiłam nieco powyciakać moje... Plamka w okolicach odbytu Od jakiegos czasu mam plamke obok odbytu, nie swedzi, nie piecze i nie boli, zadna masc nie... Czerwony wyprysk na czole dziwny nie goi się Pomocy Witam, jakiś czas temu miałam coś Ala wąrga na czole brzydkiego więc... Coś białego we włosach, co to? Jak się pozbyć? Witam, od jakiegoś 1,5-roku do dwóch lat mam problem z czymś we w włosach,... Czerniak gałki ocznej – objawy i diagnostyka. Czerniak oka najczęściej, bo ponad w 80% przypadków, jest umiejscowiony w naczyniówce, to znaczy w środkowej ścianie gałki ocznej znajdującej się pomiędzy twardówką, a siatkówką. Zdarza się, że nowotwór zajmuje tęczówkę (to „kolorowa” część oka) lub spojówkę i wtedy Nowotwory skóry stanowią najliczniejszą grupę nowotworów złośliwych u człowieka. Wśród nich wyróżniamy nowotwory niemelanocytowe (NMSC), do których zaliczają się głównie raki, oraz nowotwory melanocytowe, reprezentowane przez czerniaka. Ta ostatnia choroba jest szczególnie niebezpieczna, wiąże się z wysokim potencjałem tworzenia przerzutów i wysoką śmiertelnością. Profilaktyka pierwotna czerniaka i NMSC opiera się głównie na ochronie skóry przed promieniowaniem ultrafioletowym. W profilaktyce wtórnej najważniejsza jest samokontrola i regularne badania dermatoskopowe. Dermatoskopia stanowi proste i skuteczne narzędzie pozwalające na poprawę wykrywalności nowotworów skóry o 30%. Leczenie postaci wczesnych jest proste i pozwala na uzyskanie 98% przeżyć pięcioletnich. Przerzuty do węzłów chłonnych oraz przerzuty odległe pogarszają rokowanie, jednak wprowadzona przez ostatnią dekadę immunoterapia oraz leki ukierunkowane molekularnie stwarzają nadzieję na wyleczenie u rosnącej liczby chorych. Wstęp Nowotwory złośliwe stanowią jedno z największych wyzwań współczesnej medycyny. Zaliczone zostały przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) do chorób cywilizacyjnych, ponieważ częstość ich występowania na całym świecie drastycznie rośnie, a szczególnie narażeni na zachorowania są obywatele społeczeństw rozwiniętych. Nowotwory złośliwe stanowią także jedną z głównych – obok chorób układu krążenia – przyczyn śmierci. Niekorzystne dane epidemiologiczne są wynikiem złożonych procesów socjoekonomicznych, których następstwem są zmiany demograficzne, przede wszystkim starzenie się społeczeństw, jak również przeobrażenia stylu życia, np. ograniczenie aktywności fizycznej i plaga otyłości, oraz rosnące narażenie na karcinogeny, zwłaszcza dym tytoniowy [1, 2]. Nowotwory skóry stanowią wśród wszystkich nowotworów złośliwych szczególną grupę chorób. W większości są widoczne i łatwe do rozpoznania, a wczesne postaci mogą być skutecznie leczone za pomocą niewielkich zabiegów chirurgicznych. Często jednak są bagatelizowane zarówno przez lekarzy, jak i samych pacjentów, jednocześnie zaś uciekają statystykom i ocenie epidemiologicznej. Wyjątek stanowi czerniak, który jako jedyny z nowotworów skóry jest objęty programem szybkiej diagnostyki onkologicznej i podlega obowiązkowi zgłaszania w Krajowym Rejestrze Nowotworów. Jest to związane ze szczególną skłonnością tego nowotworu do tworzenia przerzutów regionalnych i odległych, a co za tym idzie – wysoką umieralnością chorych na czerniaka. Dermatoskopia Nieinwazyjna metoda diagnostyki zmian skórnych. Polega na oglądaniu zmian w specjalnym oświetleniu i powiększeniu umożliwiającemu dostrzeżenie cech złośliwości. Takie zmiany – po badaniu dermatoskopowym – mogą być uznane za łagodne, podejrzane (wymagające obserwacji w określonych odstępach czasowych) lub złośliwe (które należy pilnie wyciąć). Fot. 1. Zdjęcie kliniczne oraz zdjęcie dermatoskopowe tej samej zmiany. W dermatoskopii są wyraźnie widoczne szczegóły budowy, takie jak asymetria struktur, atypowa siatka i pseudopodia, pozwalające rozpoznać czerniaka i zakwalifikować go do wycięcia chirurgicznego Epidemiologia czerniaka i innych nowotworów skóry Nowotwory skóry to najczęstsze nowotwory złośliwe u człowieka. Dzielą się na nowotwory niemelanocytowe (non-melanoma skin cancer – NMSC), z których większość stanowią raki podstawnokomórkowe i płaskonabłonkowe, oraz czerniaki, tj. złośliwe nowotwory wywodzące się z neuroektodermalnych komórek melanocytowych [3]. Częstość występowania nowotworów skóry różni się w zależności od rasy oraz strefy zamieszkania – najwyższe wskaźniki obserwuje się w krajach takich jak Australia i USA oraz w Europie Zachodniej i Północnej. Polska cechuje się umiarkowanym współczynnikiem zachorowalności, przy czym od trzech dekad następuje stały wzrost liczby nowo wykrywanych przypadków. Zachorowalność na czerniaka zwiększyła się w tym czasie trzykrotnie i obecnie wynosi ok. 3500 przypadków rocznie (współczynnik zachorowalności 4,9/100 tys.). Czerniak stanowi ok. 2% wszystkich nowotworów złośliwych. W przeciwieństwie do innych nowotworów skóry czerniak wiąże się z wysokim współczynnikiem umieralności, sięgającym 2,3/100 tys. u mężczyzn i 1,5/100 tys. u kobiet, co przekłada się na ok. 1300 zgonów rocznie [4].POLECAMY Czynniki ryzyka rozwoju czerniaka i NMSC Wspólne tło nowotworów skóry stanowią uszkodzenia, spowodowane głównie przez promieniowanie ultrafioletowe (UV), zarówno naturalne (promienie słoneczne), jak i sztuczne (solaria). Promieniowanie UV zostało uznane przez WHO za karcinogen. Ponadto stałe działanie bodźców drażniących – chemicznych i fizycznych – może także odgrywać rolę w powstawaniu nowotworów skóry, w tym czerniaków [5]. Istnieją również genetyczne uwarunkowania rozwoju czerniaków. Są one częstsze u osób z niską zawartością barwnika w skórze. W praktyce klinicznej często obserwuje się rodzinne występowanie czerniaków, rzadziej rodzinny zespół znamion atypowych czy mutacje genu CDKN2A, predysponujące do gwiaździaków, raków trzustki i czerniaków [6]. Profilaktyka pierwotna i wtórna czerniaka oraz NMSC Pierwotna profilaktyka nowotworów skóry, w tym czerniaka, opiera się przede wszystkim na ochronie powierzchni ciała przed promieniowaniem UV. Ponieważ skóra dzieci jest szczególnie wrażliwa, a uszkodzenia komórek, będące następstwem oparzeń słonecznych, kumulują się przez całe życie, najważniejsza jest profilaktyka w młodości, jednak każdy epizod oparzenia skóry przez promieniowanie UV bez względu na wiek przyczynia się do wzrostu ryzyka czerniaka [7, 8]. Opalenizna to nie symbol zdrowia Opalenizna jest objawem uszkodzenia komórek skóry; kumulacja tych uszkodzeń prowadzi do powstawania zmarszczek, przebarwień, przedwczesnego starzenia i nowotworów skóry. Jednorazowe oparzenie słoneczne dwukrotnie zwiększa ryzyko czerniaka na przestrzeni życia. Solaria a czerniak Nawet pojedyncze korzystanie z solariów przed 30. zwiększa ryzyko czerniaka o 75%. Okazyjne używanie solariów zwiększa ryzyko czerniaka trzykrotnie. Regularne korzystanie z solariów w młodym wieku zwiększa ryzyko ośmiokrotnie. Solaria nie pomagają w dostarczeniu organizmowi witaminy D Większość światła emitowanego przez lampy to UVA (99%). Do wytworzenia witaminy D organizm wykorzystuje UVB. Dostateczna ilość witaminy D zawarta jest w zdrowej diecie. W przypadku niedoborów witaminy D zalecana jest suplementacja w postaci suplementów diety. W celu ochrony skóry stosuje się bariery mechaniczne (odzież, osłony przeciwsłoneczne) oraz kosmetyki z filtrami ochronnymi. Należy również pamiętać o ochronie oczu okularami słonecznymi, ponieważ czerniak może się rozwinąć w obrębie gałki ocznej [7]. Podstawą profilaktyki wtórnej jest dokładne badanie skóry. Samodzielna inspekcja całego ciała pozwala na dostrzeżenie nowo powstałych zmian. Są one szczególnie podejrzane, jeśli spełniają kryteria reguły ABCD, tj. wykazują asymetrię lub nierówność brzegów, posiadają więcej niż jeden kolor oraz średnicę większą niż 5 mm. Ogląd... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Food Forum w wersji papierowej lub cyfrowej, Nielimitowany dostęp do pełnego archiwum czasopisma, Możliwość udziału w cyklicznych Konsultacjach Dietetycznych Online, Specjalne dodatki do czasopisma: Food Forum CASEBOOK... ...i wiele więcej! Sprawdź
Czarny Raczek – blog Natalii. Mam na imię Natalia, mam 21 lat i walczę z czerniakiem. W zeszłym miesiącu założyłam bloga, na którym postanowiłam podzielić się moim doświadczeniem z chorobą. Na bieżąco informuję o tym, co się u mnie dzieje. W dużym skrócie: mój czerniak to czerniak o nieznanym źródle pierwotnym.
Czerniak występuję u noworodków i niemowląt. I choć dane epidemiologiczne na ten temat są ubogie, to w dostępnych opracowaniach opisuje się transformację czerniaka ze znamion barwnikowych wrodzonych. Wśród noworodków i niemowląt śmiertelność w okresie do 18 miesięcy od postawienia diagnozy osiągnęła 40 proc. przypadków! Czerniaki były zlokalizowane w obrębie szyi i głowy. Nie wykazano przewagi którejkolwiek z dwóch lokalizacji czy płci. Z wiekiem ryzyko wystąpienia czerniaka rośnie i stanowi 8 proc. nowotworów u nastolatków do 18 Częstość występowania czerniaka z wiekiem rośnie na niekorzyść dziewcząt, które częściej opalają się na słońcu i w solarium. Dokładna przyczyna występowania czerniaka u dzieci nie jest znana, jednak dotychczasowe badania ujawniły predyspozycję do wystąpienia tego nowotworu u dzieci: 1. Przyjmujących immunosupresję. 2. Z zaobserwowanymi zaburzeniami odporności. 3. Ze stwierdzonym siatkówczakiem. 4. Z zaburzeniami typu skóra pergaminowa oraz zespołem Wernera. 5. Z obecnymi ogromnymi znamionami melanocytowymi. 6. Narażonymi na długotrwałe działanie promieniowania UV, choć korelacja tego czynnika z częstością występowania czerniaka jest mniejsza niż u dorosłych. 7. Z jasną karnacją, tj. 1–3 według Fitzpatricka, rudymi lub blond włosami, niebieskimi oczami oraz piegami. 8. Ze skłonnością do oparzeń słonecznych. 9. Z dużą ilością znamion barwnikowych. 10. Z historią czerniaka w rodzinie. UWAGA: Badania wykazały, że jeśli doszło do wyleczenia czerniaka w dzieciństwie, to ryzyko nawrotu w późniejszym wieku jest wysokie. Objawy czerniaka bardzo różnią się u dzieci, co wymaga szczególnie wnikliwej diagnostyki każdego znamienia barwnikowego. Najczęstsze objawy czerniaka wieku dziecięcego to: A. Swędzący guzek okresowo podkrwawiający. B. Zmiana o charakterze brodawki bezbarwnej lub w różowym kolorze. C. Brodawka o niecharakterystycznym dla zmiany wirusowej lub alergicznej wyglądzie, szczególnie jeśli jest dużych rozmiarów przekraczających 5 mm. D. Znamię o wyglądzie różniącym się od pozostałych zmian. Pomimo różnic morfologicznych czerniaków wieku dziecięcego i dorosłych w ocenie klinicznej stosowana jest reguła ABCDEF: A (asymetry) – asymetria w obrębie zmiany B (border) – nieregularne, poszarpane granice zmiany C (color) – zmiana o nieregularnym kolorze, zmiana koloru na ciemniejszy w krótkim czasie D (diameter) – średnica zmiany większa niż 7 mm E (evolution) – rozrost zmiany powierzchniowo lub powyżej poziomu skóry F (feeling) – uczucie dyskomfortu w obrębie zmiany lub wokół niej W ocenie czerniaka dziecięcego stosowana jest również mniej powszechnie znana skala Glasgow: 1 – powiększanie 2 – zmiana kształtu 3 – zmiana koloru 4 – obecność stanu zapalnego 5 – obecność sączenia, krwawienia ze zmiany lub widoczny strup 6 – zaburzenie czucia (np. świąd i przeczulica) 7 – średnica > 7 mm Wczesne wykrycie czerniaka przyczynia się do sukcesu terapeutycznego. Niestety, ze względu na różną niż u dorosłych morfologię i objawy kliniczne, poprawna diagnoza jest niezmiernie trudna. W celu potwierdzenia lub wykluczenia nowotworu stosowane są odpowiednie metody diagnostyczne. W przypadku podejrzenia czerniaka ważnym elementem jest poprawnie przeprowadzony wnikliwy wywiad rodzinny w kierunku nowotworów. Bardzo ważnym badaniem wciąż pozostaje dermatoskopia udoskonalona w ostatnich latach o systemy optyczne wysokiej rozdzielczości. Wideodermatoskopia pozwala na dokładne zobrazowanie znamienia barwnikowego i określenie jego morfologii z uwzględnieniem wszystkich cech decydujących o rozpoznaniu czerniaka lub jego wykluczeniu. Oprócz tego obraz jest zapisywany w formacie pozwalającym na wydruk oraz stanowi elektroniczną dokumentację pacjenta. Pozwala to na wykonanie kolejnych zdjęć w odpowiednim odstępie czasu i porównanie obrazu obecnego z obrazem z poprzedniej konsultacji. Wideodermatoskopia pozwoliła zwiększyć czułość diagnostyczną o 30 proc. W badaniu stosuje się w najprostszym ujęciu trzypunktową skalę dermatoskopową: 1 – asymetryczny rozkład struktur w obrębie zmiany (globule barwnikowe, naczynia krwionośne), 2 – atypowa siatka barwnikowa (rozkład barwnika o charakterze nieregularnej siatki barwnikowej przypominającej sieć), 3 – niebiesko-biały welon lub objaw kropli mleka (zmiana w powiększeniu jest przymglona). Czułość tej metody diagnostycznej określa się na około 96,3 proc., a jej swoistość na 94,2 proc. W badaniu dermoskopowym wykorzystywane mogą być również inne mniej powszechne skale: metoda ABCD, analiza wzoru, skala siedmiopunktowa, metoda Menziesa, lub algorytm CASH (color, architecture, symmetry, homogeneity). W przypadku wątpliwości w ocenie wideodermatoskopowej lekarz wykonuje biopsję zmiany do oceny histopatologicznej. Nie ma praktyki "profilaktycznego" usuwania zmian. Usunięcie ma charakter chirurgiczny i może odbyć się w warunkach gabinetu lekarskiego w znieczuleniu miejscowym, nasiękowym. Wycięcie powinno mieć charakter całkowity, ponieważ ułatwia to prawidłową ocenę zmiany. Margines zdrowej skóry powinien wynosić 1–2 mm i sięgać powierzchni tkanki tłuszczowej podskórnej, rzadko wycięcie sięga głębokości powięzi. Badanie histopatologiczne obejmuje ocenę makroskopową i mikroskopową. W ocenie makroskopowej uwzględnia się: A. Wielkość wyciętego fragmentu skóry ze zmianą (3 wymiary) B. Wielkość zmiany (2 wymiary) C. Zabarwienie (jednolite, niejednolite) D. Brzeg zmiany (regularny, nieregularny) E. Guzek (obecny, nieobecny) F. Margines (boczny, w głębi) Ocena mikroskopowa uwzględnia: 1. Cechy oceniane obowiązkowo: a. grubość nacieku według Breslowa w mm mierzona od warstwy ziarnistej naskórka lub dna owrzodzenia do najgłębiej naciekających melanocytów, b. obecność lub brak owrzodzenia, c. liczba figur podziału na 1 mm2 (liczba mitoz), d. obecność regresji, e. obecność lub brak inwazji naczyń chłonnych i krwionośnych, f. obecność lub brak mikroskopowych ognisk satelitarnych, g. margines obwodowy. 2. Cechy oceniane warunkowo: a. fazy wzrostu b. głębokość naciekania według Clarka (poziomy I, II, III, IV) c. podtyp histologiczny [czerniak szerzący się powierzchownie (superficial spreading melanoma – SSM), czerniak powstający w plamie soczewicowatej lub plamie starczej Hutchinsona zwany czerniakiem lentiginalnym (lentigo maligna melanoma – LMM), czerniak guzkowy (nodular melanoma – NM), czerniak odsiebnych części kończyn – podpaznokciowy (acral lentiginous melanoma – ALM), inne typy np. desmoplastyczny] d. typ komórki (np. wrzecionowata, mała, pleomorficzna) e. obecność i nasilenie nacieku limfocytarnego f. obecność lub brak naciekania pni nerwowych. W przebiegu diagnostyki należy wziąć pod uwagę również inne badania: podstawowe badania krwi (morfologia, próby wątrobowe, aktywność dehydrogenazy mleczanowej – LDH), zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej (w projekcji tylno-przedniej i bocznej) oraz ocenę ultrasonograficzną jamy brzusznej i ewentualnie regionalnych węzłów chłonnych. U dzieci z wykrytym czerniakiem dodatkowo wykonuje się klasyczną (CT) i osiową (CAT) tomografię komputerową oraz pozytronową tomografię emisyjną (PET). W przebiegu diagnostyki dziecka z rozpoznanym czerniakiem stosuje się metody odnoszące się również do dorosłych pacjentów w tym biopsje węzła chłonnego wartowniczego. Jest to niezbędna, minimalnie inwazyjna metoda oceny obecności mikroprzerzutów w węzłach chłonnych. Badanie jest standardem w przypadkach rozpoznania czerniaka u dzieci. Biopsja węzła wartowniczego jest wykonywana z wykorzystaniem limfoscyntygrafii przedoperacyjnej oraz śródoperacyjnej limfoscyntygrafii z wybarwieniem po biopsji wycinającej czerniaka. Biopsja węzła wartowniczego u chorych z rozpoznanym czerniakiem pozwala określić ryzyko rozsiewu nowotworu, pomaga we właściwym określeniu stopnia zaawansowania choroby, zapewnia kontrolę regionalną i umożliwia kwalifikację chorych do badań klinicznych. W przypadku, gdy w biopsji są widoczne komórki nowotworowe, należy wykonać limfadenektomię całkowitą, gdyż obecność nowotworu w pozostałych węzłach chłonnych określa się na około 20–30 proc. Czerniaki dziecięce rzadko wykazują cechy znacznego zaawansowania ze względu na wczesne wykrycie. Jeśli jednak dochodzi do sytuacji przeoczenia zmiany, np. u nastolatka na skórze owłosionej głowy, określa się czynniki rokownicze. Najważniejszymi są grubość nacieku według skali Breslowa oraz obecność ogniska owrzodzenia w obrębie czerniaka. W tym przypadku powyższe cechy są oceniane jako czynnik rokowniczy w czerniakach ograniczonych do skóry, bez przerzutów. Kolejnym czynnikiem rokowniczym jest obecność przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych, w tym w węźle wartowniczym. Dłuższy czas przeżycia jest obserwowany w przypadku mikroprzerzutów wykrytych w niepowiększonych węzłach chłonnych podczas rutynowego badania w porównaniu z przerzutami wykrytymi w węzłach chłonnych powiększonych, wyczuwalnych w badaniu klinicznym. Znaczenie rokownicze ma również w przypadku przerzutów naciekanie torebki węzła chłonnego przez komórki nowotworowe. Jeśli dochodzi do wykrycia przerzutów w odległych narządach, to znaczenie ma odległość przerzutów (im dalszy od ogniska pierwotnego tym rokowanie jest gorsze) oraz aktywność dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Na podstawie analizy wieloczynnikowej zrewidowano opracowaną wcześniej klasyfikację oceny zaawansowania czerniaka – TNM. Klasyfikacja TNM opiera się na następujących parametrach: T – grubość nacieku i obecność owrzodzenia N – liczba węzłów chłonnych z mikro- lub makroprzerzutami M – umiejscowienie przerzutów odległych z uwzględnieniem poziomu LDH w surowicy krwi Leczeniem z wyboru jest obecnie biopsja wycinająca podejrzanego ogniska. Jeśli histopatologicznie zostanie stwierdzony czerniak, to należy wykonać kolejny zabieg doszczętnego wycięcia zmiany z marginesami zdrowej tkanki. Obecnie odchodzi się od marginesu ≥ 3 cm. Wycięcie doszczętne blizny po biopsji wycinającej obejmuje margines: czerniak in situ – margines 5 mm, czerniak o grubości ≤ 2 mm – margines 1 cm, czerniak o nacieku > 2 mm – margines 2 cm. Usunięcie doszczętne czerniaka o nacieku ≤ 2 mm należy usunąć skórę bez powięzi powierzchownej, natomiast z naciekiem grubszym wycięcie powinno obejmować również powięź. Wyjątek stanowi skóra twarzy, gdzie nie ma powięzi i jednocześnie margines boczny cięcie może być mniejszy niż zalecany powyżej. W przypadku leczenia chirurgicznego u dzieci należy wykonać limfadenektomię terapeutyczną według wskazań: – w spływie pachowym wszystkie węzły chłonne, – w spływie pachwinowym węzły chłonne okolicy pachwinowo-udowej poniżej więzadła pachwinowego oraz powięzie mięśni uda; węzły chłonne biodrowe wzdłuż naczyń biodrowych; węzły chłonne dołu zasłonowego, – w spływie szyjnym usuwa się struktury szyi zawierające węzły chłonne powierzchowne oraz głębokie w jednym bloku, – w niektórych przypadkach zachodzi konieczność usunięcia węzłów chłonnych dołu podkolanowego i łokciowego. W każdym przypadku nawet najbardziej radykalnej resekcji istnieje ryzyko wznowy w ognisku pierwotnym lub wystąpienia satelitozy oraz przerzutów odległych drogą naczyń limfatycznych. W przypadku wznowy miejscowej metodą z wyboru jest wycięcie radykalne z marginesem zdrowej skóry sięgającym 1–2 cm wraz z powięzią. W leczeniu uzupełniającym wykonuje się radioterapię, chemioterapię oraz immunoterapię. Interferon α-2b w wysokich dawkach jest stosowany w leczeniu czerniaków w stopniu zaawansowania IIB-III, a interferon α-2b w niskich dawkach w leczeniu chorych w II stopniu zaawansowani. Stosowanie interferonu α-2b w leczeniu czerniaka przełożyło się na poprawę przeżycia 5-letniego o 3–5 proc. Interleukina – 2 oraz szczepionki i leki cytotoksyczne nie mają znaczenia w leczeniu uzupełniającym po resekcji chirurgicznej. W indywidualnych przypadkach po leczeniu chirurgicznym czerniaków możliwe jest zastosowanie uzupełniającej radioterapii. Leczenie obejmuje hipofrakcjonowanie po 3-8 Gy/frakcję lub frakcjonowanie konwencjonalne w zależności od lokalizacji. Wskazaniem do uzupełniającej radioterapii po wycięciu guza pierwotnego to: – czerniak desmoplastyczny wycięty z wąskimi marginesami, – dodatnie marginesy chirurgiczne (zwłaszcza po wycięciu wznowy miejscowej), – obecność ognisk satelitarnych, – nasilony neurotropizm, lokalizacja w regionie głowy i szyi, – stan po wycięciu wznowy miejscowej. Po limfadenektomii z powodu przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych wskazaniami do uzupełniającej radioterapii są: – naciek pozatorebkowy węzła, – zajęcie ≥4 węzłów chłonnych (stopień IIIC), – średnica przerzutu > 3 cm, – przerzuty w węzłach chłonnych szyi – nawrót po resekcji. Chemioterapia jest stosowana w leczeniu czerniaka u dzieci jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego. Niska odpowiedź na tę metodę leczenia (15–20 proc.) sprawia, że stosuję się ją jako leczenie paliatywne. Do wskazań do chemioterapii należą: – nieoperacyjne zmiany w obrębie skóry lub powierzchownych węzłów chłonnych o ograniczonej wielkości guza, – pojedyncze, rozsiane zmiany w płucach, – przewidywany korzystny wpływ na jakość życia chorego. Schematy leczenia czerniaka u dzieci: POC – prokarbazyna, winkrystyna, lomustyna DD – dakarbazyna, doksorubicyna BOLD – bleomycyna, winkrystyna, lomustyna, dakarbazyna BELD – bleomycyna, windezyna, lomustyna, dakarbazyna Obecnie nie ma wytycznych dotyczących prowadzenia obserwacji po leczeniu czerniaka skóry u dzieci. Ze względu na możliwość wznowy nawet po okresie 10 lat obserwację prowadzi się tak długo i często, jak wynika to z pierwotnego stopnia zaawansowania choroby. Postępowanie rutynowe obejmuje: – badania kontrolne co 3–4 miesiące przez pierwsze 2 lata po leczeniu, – co 6 miesięcy przez kolejne 3 lata po leczeniu. Badania kliniczne uzupełnia się o konwencjonalne RTG klatki piersiowej, badanie USG jamy brzusznej oraz badanie LDH. CT oraz MRI wykonywane są w przypadku podejrzenia nawrotu w związku z obserwacją objawów klinicznych. Okresowe badania dermatoskopowe powinny odbywać się co 3 miesiące i obejmować dokładną ocenę całej skóry ze względu na możliwość rozwoju drugiego niezależnego ogniska czerniaka lub innego nowotworu. Autor: lek. med. Bartosz Pawlikowski, dermatolog, pediatra, Klinika Medevac w Łodzi, Konsultant ds. dermatologii w ICZMP w Łodzi. Masz pytania do autora artykułu? Napisz do niego na Dermatolog dziecięcy radzi/
12 tysięcy dodatkowych miejsc w żłobkach! Rząd postanowił kontynuować program Maluch, zapoczątkowany w 2011, zaproponował jednak jego zmodyfikowaną i rozszerzoną wersję, nadając mu nazwę MALUCH plus.
Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Epidemiologia Przyczyny Czynniki ryzyka Patogeneza Objawy Gradacja Komplikacje i konsekwencje Diagnostyka Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Diagnostyka różnicowa Leczenie Z kim się skontaktować? Zapobieganie Prognoza Czerniak u dzieci to złośliwa formacja skóry, która ma bardzo agresywny wzrost i szybkie przerzuty. Ta patologia odnosi się do chorób onkologicznych w dzieciństwie, których leczenie jest trudne. Na szczęście, czerniak jest bardzo rzadki u dzieci, więc znajomość objawów i głównych objawów choroby jest bardzo ważna dla szybkiego leczenia. [1], [2], [3], [4], [5] Epidemiologia Epidemiologia czerniaka nie jest silnie rozwinięta, ponieważ czerniak wśród wszystkich patologii onkologicznych w dzieciństwie wynosi mniej niż jeden procent. Ale ponieważ ta choroba nie jest tak powszechna, jej diagnoza nie zawsze jest aktualna. W strukturze wieku czerniaka u dzieci poniżej 10 lat stanowi 5% całkowitej zapadalności na raka, a u dzieci powyżej 10 lat liczba ta wynosi 15%. Oznacza to, że czerniak występuje częściej u dzieci przed pokwitaniem i pokwitaniem. [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12], [13], [14], [15] Przyczyny czerniak u dziecka Przyczyny leżące u podstaw rozwoju jakiejkolwiek patologii onkologicznej nie mogą jeszcze zostać ustalone dokładnie. Dlatego bardzo trudno jest mówić o oczywistej przyczynie czerniaka u dzieci. Aby dowiedzieć się, jakie czynniki mogą wpływać na powstawanie czerniaka u dziecka, należy zrozumieć patogenezę tej choroby. Skóra dziecka składa się z naskórka, samej skóry lub skóry właściwej i tkanki podskórnej. W skórze właściwej każdej osoby znajduje się melanina - jest to pigment, który jest odpowiedzialny za kolor skóry. Jeśli dana osoba ma mało tego pigmentu, wtedy jego skóra jest lekka i lekko nachylona do opalania, a jeśli w skórze znajduje się dużo melaniny, dana osoba może być śniada. Nadal trzeba powiedzieć lub powiedzieć o nevuses barwnikowych lub jak w ludziach mówią o rodinki. Są to formacje na skórze, które są łagodne i składają się z skupiska kilku komórek melanocytów. W normalnych warunkach nie zmieniają się i nie rosną. Czerniak jest nowotworem skóry, w którym są to komórki, które są melanocytami, które degenerują się i stają się złośliwe. I moment, w którym następuje degeneracja, która musi zostać zdiagnozowana w czasie. [16], [17] Czynniki ryzyka Biorąc pod uwagę wszystkie przyczyny, możliwe jest określenie czynników ryzyka rozwoju czerniaka u dzieci, biorąc pod uwagę ich młody organizm i zdolność korygowania różnych mutacji. Główne czynniki ryzyka są następujące: dzieci albinosów są bardziej podatne na czerniaka, ponieważ ich skóra nie jest w ogóle chroniona przed promieniowaniem UV; obecność raka skóry lub czerniaka w rodzinie, nawet w odległych przypadkach; Mama ze szkodliwymi czynnikami porodowymi u danego dziecka (farby, lakiery, sklepy chemiczne); ciężkie zakażenia wewnątrzmaciczne lub zmiany wirusowe mogą dodatkowo powodować mutację. Nie jest to bynajmniej żadna przyczyna rozwoju czerniaka, ponieważ nie da się ich wskazać, ale najważniejsze, i należy wziąć pod uwagę i zapobiegać komplikacjom, które są z nim związane. [18], [19] Patogeneza Patogeneza dowolnej patologii onkologicznej polega na tym, że mutagen działa na komórkę. Mutagen jest czynnikiem (przyczyną), który działa na podział komórek. W normalnych warunkach komórka w określonym czasie jest dzielona przez mitozę, w wyniku czego powstają dwie nowe komórki, a stara umiera. Jeśli mutagen działa na komórkę, wówczas mitoza zostaje przerwana, a w tym przypadku melanocytów dochodzi do niezwiązanego rozszczepienia, a stara komórka nie umiera. Taki niekontrolowany wzrost następuje bardzo szybko, co prowadzi do wzrostu liczby melanocytów i zakłóca wzrost i reprodukcję komórek skóry. Dlatego nadmierna liczba takich złośliwych komórek prowadzi do zaburzenia funkcji i szybkiego kiełkowania w głębokich warstwach skóry właściwej. Biorąc pod uwagę taki mechanizm powstawania czerniaka, może istnieć wiele przyczyn, to jest mutageny. Najpotężniejszymi mutagenami są wirusy zdolne do indukowania zmiany w jądrze komórkowym i naruszania normalnego procesu dzielenia. Przyczyną mogą być także związki chemiczne działające na skórę. Biorąc pod uwagę bezpośredni wpływ na samą skórę, główną przyczyną rozwoju czerniaka można uznać za promieniowanie ultrafioletowe. Ponieważ melanina powstaje w samych melanocytach pod wpływem promieni, ten rodzaj napromieniowania może powodować złośliwy wzrost tych komórek. I nie chodzi tu o nadmiar promieniowania, ale o jego dostępność. Jest to bardzo ważne w rozwoju genetycznych predyspozycji do czerniaka, ponieważ jeśli istnieją pewne geny, nawet "najlżejszy" antygen może wywoływać reakcję nieprawidłowego podziału. [20], [21], [22], [23], [24], [25], [26], [27], [28], [29], [30], [31], [32], [33] Objawy czerniak u dziecka Pierwsze oznaki czerniaka są zawsze widoczne, ponieważ to złośliwe tworzenie zewnętrznej lokalizacji. Ta patologia jest zdiagnozowana przez rodziców dość szeroko, ponieważ zwracają uwagę na dziecko podczas kąpieli lub po prostu dbanie o zdrowie. Dlatego, jeśli wiesz dokładnie, czego szukać, można zobaczyć objawy czerniaka. Przy narodzinach dziecka zwykle nie ma moli. Zaczynają się pojawiać po pewnym czasie i rosną wraz z dzieckiem, ale w małych rozmiarach. W tym przypadku znamiona powinny być tego samego koloru, częściej brązowe, z wyrównanymi konturami, bez wzrostu i różnych inkluzji. Przy takich znakach jest to normalne miejsce znamię lub znamię. Objawy czerniaka mogą być nagłym początkiem wzrostu nasady, zmiany koloru i koloru, jeśli jest on jaśniejszy w środku, a wokół niego jest jaśniejszy. Może również pojawić się zaczerwienienie, swędzenie, ból wokół znamię. Jeśli krawędzie i kontury stają się nierówne, pojawiły się patologiczne wtrącenia lub dziecko zadrapało obszar nerek, jest to również objaw możliwej złośliwej formacji. Dlatego ważne jest, aby matka pamiętała, że gdyby znamię stanowiło całe życie dziecka samoistnie, ale nagle coś zmieniło się w charakterystyce danego znamię, to tylko jeden znak może być objawem czerniaka. Przy każdej takiej zmianie należy skontaktować się z lekarzem. Czerniak skóry u dzieci może objawiać się w inny sposób. Istnieją różne typy czerniaka, w tym nie-pigmentowe, które nie są związane z objawami zmiany charakteru nerek. Dlatego takie czerniaki są trudniejsze do zdiagnozowania. W takim przypadku pierwszym klinicznym sygnałem może być wzrost regionalnych węzłów chłonnych. System limfoidalny człowieka, a zwłaszcza dziecka, jest bardzo dobrze rozwinięty i próbuje ograniczyć i usunąć z organizmu wszystkie niepotrzebne toksyny i substancje. W czerniaku węzły chłonne starają się usunąć wszystkie złośliwe komórki i gromadzą się tam. Zatem głównym i jedynym pierwszym symptomem może być wzrost takich węzłów chłonnych. Wtedy dziecko może narzekać na pojawienie się zagęszczania w pachwinie lub pod pachą, bolesność. Czerniak pozbawiony pigmentu u dziecka nie pojawia się na skórze, ale istnieje tylko inwazja w głębsze warstwy skóry, które mogą powodować niedostrzegalne zagęszczenie. W zależności od zanurzenia czerniaka w głąb skóry właściwej, izolowane są różne etapy czerniaka u dzieci, co jest ważne dla oceny prognozy i wyboru metody leczenia. Gradacja Etapy czerniaka zależą od tego, które warstwy biorą udział w procesie. Etap 1 występuje wtedy, gdy złośliwe komórki zmienionych melanocytów nie rozprzestrzeniają się poza naskórek, a błona podstawna nie kiełkuje, jest to uważane za najbardziej prognostyczny etap; 2 etap - proces rozciąga się na błonę podstawną naskórka; Etap 3 - rozprzestrzenienie się na brodawkowatą warstwę skóry właściwej, bez inwazji siatkowej; Etap 4 - komórki nowotworowe rozprzestrzeniają się na całą warstwę skóry właściwej; Stadium 5 - choroba w znacznym stopniu atakuje podskórną tkankę tłuszczową z regionalnymi i odległymi przerzutami. Tę inscenizację można przeprowadzić dopiero po dokładnym badaniu histologicznym, aw przyszłości pozwala to na ustalenie stadium samej choroby i określenie leczenia. Początkowy etap czerniaka u dzieci jest uważany za najbardziej akceptowalny dla dobrego wyniku leczenia. Wynika to z faktu, że w tym przypadku nie ma regionalnych i odległych przerzutów, a usunięcie guza pierwotnego może doprowadzić do całkowitego wyzdrowienia. [34], [35], [36], [37] Komplikacje i konsekwencje Konsekwencje przedwczesnego rozpoznania czerniaka są bardzo poważne, ponieważ choroba ta jest bardzo podatna na przerzuty. Dlatego najczęstszymi powikłaniami mogą być przerzuty do wątroby, które zakłócają krążenie krwi. Dlatego może wystąpić zakrzepica żyły wątrobowej, martwica komórek wątroby. Wśród długoterminowych następstw czerniaka i przeprowadzonego leczenia może być opóźnienie w rozwoju dziecka, naruszenie tworzenia się komórek krwi. Najpoważniejsze komplikacje mogą pojawić się na tle chemioterapii, która objawia się niedokrwistością, zmniejszeniem liczby leukocytów, chorobami zakaźnymi, zmianami grzybiczymi błon śluzowych. [38], [39], [40], [41], [42], [43], [44], [45] Diagnostyka czerniak u dziecka Wczesna diagnoza czerniaka jest odpowiednikiem pełnego wyzdrowienia, więc ważne jest, jeśli tylko mama widział pewne zmiany znamię, należy natychmiast skonsultować się z dermatologiem pediatrycznej. Dla prawidłowej diagnozy przed inspekcji dowiedzieć się, w jaki sposób takie znamię zachowywał się przez całe życie dziecka, i w jakim momencie zaczął się niepokoić. Trzeba dokładnie zapytać reakcję dziecka do opalania na słońcu i nie ma żadnych zmian w tym znamion. Jest to konieczne w celu wyjaśnienia i historii rodziny czy raka skóry, czerniaka złośliwego, raka lub innych patologii w rodzinie, w rzeczywistości mogą mieć predyspozycje genetyczne mutacje mitotyczny podział komórkowy. Podczas badania należy zwrócić uwagę nie tylko na to, co w danej chwili martwi matkę, ale stan całej skóry dziecka. Jeśli dziecko jest białe i nie ma skłonności do oparzeń słonecznych, należy zwrócić na to uwagę, a następnie będą one wyraźnie widoczne. Konieczne jest również zwrócenie uwagi na wszystkie inne plamy pigmentowe w celu diagnozy różnicowej. Analizy wykonywane w czerniaku u dziecka są specyficznymi badaniami histologicznymi. Biorąc pod uwagę, że u czerniaka występuje wysokie ryzyko wystąpienia przerzutów, biopsja punkcji z podejrzeniem czerniaka jest surowo zabroniona. Dlatego wykonuje się biopsję wycięcia, to znaczy rozmazuje się skórę i bada pod mikroskopem. Badanie histologiczne umożliwia dokładne ustalenie rozpoznania czerniaka. Zaletą tej diagnozy jest pojawienie się komórek o nietypowych jądrach, naruszenie procesu mitozy, naruszenie samej struktury tkanki skórnej. Równolegle przeprowadzane są różne reakcje chemiczne barwienia takich komórek różnymi barwnikami, co umożliwia rozróżnienie między rakiem skóry a czerniakiem. Diagnostyka instrumentalna czerniaka ogranicza się tylko do przeprowadzenia diagnostyki różnicowej w złożonych przypadkach, do momentu, w którym nie ma wyników biopsji. Możesz przeprowadzić dermatoskopię - to badanie skóry za pomocą specjalnego urządzenia, które zwiększa się kilkadziesiąt razy i pozwala zobaczyć bardziej poważne zmiany w skórze i jej przydatkach. Widać więc pasożyty lub grzyby, które mogą powodować porosty, które mogą być podobne do, na przykład, czerniaka bez pigmentu. Jeśli ustalono rozpoznanie czerniaka dla dziecka, bardzo ważne jest określenie etapu kompleksowego badania - tomografii komputerowej. Metoda ta pozwala na określenie uszkodzeń regionalnych węzłów chłonnych i określenie stanu narządów wewnętrznych, w których można przerzuty do czerniaka - na przykład do płuc lub wątroby. Tak więc, jeśli istnieje potwierdzenie histologiczne, to diagnoza czerniaka nie pozostawia wątpliwości i ważne jest tylko określenie stadium. [46], [47], [48], [49], [50], [51], [52] Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Diagnostyka różnicowa Diagnostyka różnicowa czerniaka u dzieci powinna być wykonana z limfadenopatią zakaźną, jeśli dziecko ma powiększone węzły chłonne, jako objaw czerniaka. Jeśli limfadenopatia jest zakaźna, wówczas takie węzły są umiarkowanie powiększone, symetryczne, mogą być bolesne i nie przylutowane do otaczających tkanek. Pod wpływem terapii antybakteryjnej lub innej terapii etiologicznej takie węzły bardzo szybko ustępują. Jeśli przyczyną jest czerniak, to są one powiększane z jednej strony, co odpowiada lokalizacji i ogromnym rozmiarom, które nie są przylutowane do tkanek. Czerniaka okołoporodowego należy starannie odróżnić od porostów. Takiemu czerniakowi może towarzyszyć tylko niewielka kondensacja skóry, bez widocznych zmian zewnętrznych. Lishay również towarzyszy zaciskanie, wzniesienie nad skórą z lekkim brzegiem zaczerwienienia. W tym przypadku konieczne jest przeprowadzenie dermatoskopii i można zobaczyć pasożyty lub charakterystyczne objawy deprywacji. U noworodków czerniak występuje niezwykle rzadko, ale często występują naczyniaki o niewielkich rozmiarach, na które matka nie zwraca uwagi i nie leczy. Następnie z czasem, gdy dziecko rośnie, takie naczyniaki krwionośne również rosną. Mogą to być brązowe, rozmyte kontury, które są bardzo podobne do czerniaka. Dlatego konieczne jest wyraźne rozróżnienie tych dwóch patologii, określenie czasu wystąpienia objawów i przeprowadzenie dodatkowych badań. Z kim się skontaktować? Leczenie czerniak u dziecka Osobliwością leczenia czerniaka jest to, że ta złośliwa postać jest bardzo nieodpowiednia do działania środków chemioterapeutycznych i radioterapii. Główne podejście do leczenia czerniaka u dziecka jest następujące: początkowe etapy czerniaka (pierwszy i drugi) są leczone chirurgicznie, ponieważ na tym etapie rozprzestrzenianie się nowotworu umożliwia jego usunięcie w zdrowych tkankach. Im więcej stadium choroby, tym więcej metod jest stosowanych - w trzecim i czwartym etapie preferowana jest metoda złożona i złożona. W leczeniu zachowawczym stosuje się leki, zgodnie z etapem i protokołem leczenia. W tym celu stosuje się jednocześnie kilka cytostatyków o różnych mechanizmach działania. Taka terapia jest bardzo agresywna w stosunku do zdrowych tkanek i komórek dziecka, biorąc pod uwagę, że jest to rosnący organizm. Dlatego na tle leczenia cytostatykami służy wiele leków na celu ochronę i utrzymanie funkcji narządów wewnętrznych dziecka - AN przeciwwymiotne, probiotyki, witaminy, leki pozajelitowe żywienie, leki przeciwhistaminowe, antybiotyki i leki przeciwwirusowe. Głównymi lekami cytotoksycznymi stosowanymi w leczeniu czerniaka u dzieci są Doxorubicin, Vinkristin, Asparginase, Dakarbazin, Prospidin. Doksorubicyna jest lekiem przeciwnowotworowym stosowanym w połączonej terapii medycznej czerniaka. Lek działa poprzez hamowanie syntezy kwasów nukleinowych w komórkach nowotworowych, co zmniejsza ich aktywność i stopień podziału. Dlatego lek zmniejsza liczbę komórek złośliwych i prowadzi do remisji. Aby uzyskać efekt, konieczne jest długotrwałe leczenie powtarzającymi się lekami w celu całkowitego usunięcia złośliwych komórek i zablokowania ich rozmnażania. Dawkowanie leku jest zawsze obliczane indywidualnie dla każdego cyklu leczenia. Główną zasadą dawkowania u dzieci jest obliczenie leku na metr kwadratowy powierzchni skóry dziecka. Jest to określone przez specjalne tabele, które odpowiadają wiekowi i masie dziecka w odniesieniu do powierzchni ciała. Sposób podawania leku dożylnie z klarownym dawkowaniem przez cały dzień z powodu umieszczenia infusomatu. Skutki uboczne wszystkich leków przeciwnowotworowych są bardzo wyraźne, ponieważ oprócz komórek złośliwych działają one także na komórki organizmu. W związku z tym następuje spadek aktywności reprodukcji nabłonka jelitowego, żołądka, komórek krwi, funkcji ochronnej leukocytów. Winkrystyna jest lekiem stosowanym w leczeniu nowotworów złośliwych. Głównym aktywnym składnikiem leku jest alkaloid roślinny, który działa poprzez zakłócanie podziału mitotycznego komórek złośliwych z powodu zniszczenia białka tubuliny. Lek ten jest stosowany w złożonej terapii z indywidualną dawką dla każdego dziecka na metr kwadratowy powierzchni ciała. Sposób użycia jest tylko dożylny z zapobieganiem dostaniu się na skórę lub poza żyłę. Efekty uboczne są bardzo częste, główny Wśród nich - stan zapalny i owrzodzenia w błonie śluzowej ust, języka, zapalenie jelita, niestrawność, występujących chorób zapalnych gardła, oskrzeli i niedokrwistości. L-asparaginaza jest lekiem, który jest również stosowany w leczeniu nowotworów złośliwych w onkologii dziecięcej. Lek działa poprzez zmniejszenie ilości asparaginy potrzebnej do rozmnożenia komórek złośliwych. Przy niedoborze takiego aminokwasu aktywność mitotyczna zmniejsza się, a dziecko wchodzi w remisję. Sposób podawania i dawkowania leku jest taki sam jak dla wszystkich środków przeciwnowotworowych. Skutki uboczne - częste zapalenie migdałków na tle leczenia lekami, parestezje, bóle brzucha, zaburzenia motoryczne, powikłania grzybicze, zmniejszona ogólna odporność i częste choroby wirusowo-bakteryjne. Dakarbazyna jest lekiem stosowanym w leczeniu nowotworów skóry i tkanek miękkich, stosowanych w onkologii dziecięcej. Lek działa hamując wzrost komórek i zmniejszając aktywność syntezy DNA. Sposób podawania leku dożylnie z indywidualną dawką dla każdego dziecka na powierzchnię ciała. Skutki uboczne leku są wyrażone w postaci zapalenia wątroby, martwicy komórek wątroby, toksycznego wpływu na nerki, zmniejszenie poziomu wszystkich struktur komórkowych krwi i wpływa na wzrost dziecka. Należy wyraźnie stwierdzić, że do leczenia czerniaka, jak każdego innego nowotworu, stosuje się kombinacje nie mniej niż czterech takich środków przeciwnowotworowych. Ze względu na różne mechanizmy działania leków uzyskuje się maksymalny efekt zmniejszenia liczby komórek złośliwych. Ale takie leczenie jest zalecane tylko przez onkologa dziecięcego, z obowiązkowym długotrwałym leczeniem w szpitalu. Na Ukrainie leczenie dzieci onkologicznych, w tym dzieci z czerniakiem, jest bezpłatne do 18 lat. Stosowanie antybiotyków i środków przeciwgrzybiczych przeciwko takiej terapii cytostatycznej uważane jest za obowiązkowe, ponieważ dziecko rozwija stan głębokiej immunosupresji. Użyj kombinacji leków lub monoterapii z antybiotykami o szerokim spektrum działania. Czasami preparaty interferonowe są stosowane w leczeniu i zapobieganiu infekcji wirusowej. Josamycyna jest środkiem przeciwbakteryjnym z grupy makrolidów. Wśród znanych leków ma maksymalną aktywność ze względu na jego strukturę. Lek działa na komórkowe i wewnątrzkomórkowe formy bakterii, dzięki czemu można go stosować na tle leczenia cytostatycznego, aby zapobiec rozwojowi chorób i płuc, układu pokarmowego i zewnętrznych infekcji skóry. Sposób podawania zależy od wieku i może występować w postaci zawiesiny lub tabletek. Jest przepisywany dzieciom w wieku powyżej 3 lat, a dawka wynosi 10 mg / kg / dobę w pierwszym dniu, od 2 do 7-10 dni - 5 mg / kg / dziennie 1 raz dziennie. Warunek obowiązkowy - na tle takiej terapii, przyjmowanie probiotyków i leczenie przez co najmniej dziesięć dni. Efekty uboczne dzhazamycyny - parestezje, naruszenia wrażliwości skóry, drętwienie rąk i stóp, drżenie, naruszenie odpływu żółci, a także zjawiska rozproszone. Środki ostrożności - nie stosować w cholestazie ani w kamicy żółciowej. Flukonazol jest środkiem przeciwgrzybiczym stosowanym w leczeniu powikłań na tle terapii przeciwnowotworowej w postaci zapalenia grzybiczego jamy ustnej, narządów płciowych, skóry, narządów wewnętrznych. Gdy pojawią się objawy powikłań grzybiczych, zaleca się natychmiast rozpocząć dawkowanie leku w dawce 6 miligramów na kilogram masy ciała dziecka, a następnie w piątym dniu można zmniejszyć dawkę o połowę. Metoda stosowania to preparat doustny w postaci tabletek. Skutki uboczne mogą mieć postać zmniejszenia apetytu, naruszenia czynności wątroby, zmiany częstości akcji serca, wzrostu temperatury, zmniejszenia poziomu neutrofilów. Witaminy u dzieci w chemioterapii podaje się w postaci postaci iniekcyjnych, ponieważ są one bardzo ważne dla prawidłowego rozwoju zdrowych komórek. Leczenie fizjoterapeutyczne nie jest stosowane w ostrym okresie, możliwe jest stosowanie różnych metod już na etapie pełnego wyzdrowienia tylko na zaleceniach lekarza. Leczenie operacyjne czerniaka u dziecka jest stosowane w pierwszym stadium choroby, kiedy inwazja czerniaka jest pierwsza lub druga. Wtedy interwencja chirurgiczna może zapewnić pełne wyleczenie dziecka. Objętość operacji określa się po dokładnym zbadaniu i ocenie stanu węzłów chłonnych. Jeśli węzły chłonne są nienaruszone, ilość operacji jest ograniczona tylko przez wycięcie czerniaka w zdrowych tkankach. Operacja dla dzieci prowadzona jest w znieczuleniu ogólnym. W związku z tym konieczne jest oszczędzanie samej skóry, a czerniak należy usuwać głębiej w tkance podskórnej. Obowiązkowe materiały chirurgiczne są przesyłane do badania histologicznego w celu określenia stopnia inwazji i charakteru czerniaka. W przypadku zajęcia węzłów chłonnych interwencję chirurgiczną wykonuje się wycinając czerniaka i usuwając regionalne węzły chłonne za pomocą tkanki podskórnej. Radioterapię czerniaka często przeprowadza się w terapii skojarzonej na trzecim lub czwartym etapie. Można go wykonać przed planowaną operacją lub po jej zakończeniu na tle chemioterapii. W przypadku leczenia częściej stosuje się terapię rentgenowską o krótkim zasięgu lub terapię gamma. Napromienianie odbywa się lokalnie i, jeśli to konieczne, na węzłach chłonnych. Alternatywne leczenie czerniaka u dzieci Alternatywne leczenie i stosowanie leków homeopatycznych nie może wyleczyć czerniaka ani żadnego innego złośliwego podmiotu. Ale alternatywne metody są stosowane na tle terapii lekowej dla lepszego efektu i zapobiegania rozwojowi powikłań infekcyjnych i innych. W tym celu użyj ziół i alternatywnych metod, które zwiększają ogólną odporność. Z reguły dzieci z chemioterapią mają słaby apetyt, co dodatkowo zmniejsza odporność dziecka i zwiększa ryzyko powikłań zakaźnych. Dlatego, aby poprawić odporność i poprawić apetyt, zaleca się następujące mieszaniny. Musisz wziąć równe ilości korzenia imbiru i skórki pomarańczowej i rusztu. Po zmieszaniu kleiku dodaj pięć łyżek miodu do 200 g takiego kleiku i wszystko wymieszaj. Następnie należy dodać trzy tarte orzechy włoskie i pozostawić na cztery do pięciu dni. Weź łyżeczkę dwa razy dziennie. Leczenie czerniaka akonitem jest znane ze swojego działania na komórki złośliwe i zmniejszenia aktywności ich rozmnażania. Aby to zrobić, weź pięćdziesiąt gramów trawy akonitowej i zalej gorącą wodą, nalegając na dwie godziny. Weź to przez dwadzieścia dni, zaczynając od jednej kropli raz dziennie i zwiększając dawkę każdego dnia o jedną kroplę. Następnie po dwudziestym dniu leczenia konieczne jest zmniejszenie dawki leku zgodnie z tym samym schematem. Tak więc leczenie trwa czterdzieści dni. W celu zapobiegania zmianom grzybiczym na tle leczenia czerniaka zaleca się przepłukanie jamy ustnej dziecka roztworem nagietka po każdym posiłku. Leczenie czerniaka za pomocą ziół nie zostało udowodnione, ale metoda ta jest szeroko stosowana, ponieważ takie ziołowe napary pomagają normalizować trawienie, apetyt, a także niektóre z nich normalizują procesy podziału komórki. Napar z kolekcji ziół jest dobry do przyjmowania chorych na czerniaka w celu poprawy trawienia i apetytu. Do infuzji należy pobrać 20 gramów kolendry, 20 gramów Omanu i dwa razy więcej liści pokrzywy dwupiennej. Takie rozwiązanie powinno się gotować przez pół godziny i trzy razy dziennie spożywać łyżeczkę po posiłku. W leczeniu czerniaka sprawdza się skuteczność białej kory brzozy ze względu na wysoką zawartość przeciwutleniaczy i garbników. Aby przygotować napar, gotuj korę kory na wolnym ogniu przez dwie godziny, a następnie powstały bulion, rozcieńczyć ciepłą przegotowaną wodą dwa razy i weź łyżeczkę do pięciu razy dziennie. Starszy, skurwiel i centaury, weź sto gramów każdej rośliny i zalej gorącą wodą. Gdy roztwór się ochłodzi, dodaj miód i napój zamiast herbaty. Homeopatię w leczeniu czerniaka można stosować w celu uzyskania remisji. Leki mogą być stosowane w celu poprawy statusu odpornościowego i normalizacji stanu ogólnego, przedłużenia okresu remisji. Najskuteczniejszym sposobem radzenia sobie z czerniakiem jest jednoczesna immunoterapia. Główne leki homeopatyczne w leczeniu czerniaka, które mają następujące skutki: Arsenicum album to homeopatyczny lek stosowany w złożonej terapii czerniaka u dzieci, który znajduje się na twarzy i towarzyszy mu gwałtowne spożywanie masy ciała. Dawkowanie w przypadku przyjmowania kropli - jedna kropla na dziesięć kilogramów masy ciała dziecka raz dziennie. Efekty uboczne są możliwe w postaci przekrwienia skóry rąk i stóp, a także odczuwania ciepła. Środki ostrożności - nie stosować w połączeniu z preparatami pochodzenia pszczół. Acidum Fluoricum jest nieorganicznym preparatem homeopatycznym na bazie kwasu fosforowego. Skuteczność leku udowodniono w wielu badaniach, zwłaszcza w leczeniu czerniaka u starszych dzieci i młodzieży. Sposób użycia leku zależy od postaci. Dawkowanie w przypadku przyjmowania kropli - jedna kropla na rok życia dziecka, a podczas przyjmowania kapsułek - dwie kapsułki trzy razy dziennie. Skutki uboczne - pieczenie języka, ból gardła lub ból brzucha, który mija, jeśli pijesz mleko. Środki ostrożności - nie stosować, jeśli masz zapalenie błony śluzowej żołądka. Nosody są homeopatycznym środkiem naturalnego pochodzenia. Sposób stosowania leku jest enteralny. Granulki należy żuć w celu całkowitego rozpuszczenia, nie zaleca się połykania w całości. Dawkowanie to dwa granulki dwa razy dziennie. Efekty uboczne mogą być w przypadku kombinacji z preparatami jodu - wtedy mogą wystąpić objawy alergiczne. Środki ostrożności - niemożliwe jest stosowanie leku w przypadku ciężkiej biegunki u dziecka. Silicea i sepia - połączenie tych leków w odpowiednich rozcieńczeniach pozwala na skuteczne leczenie, szczególnie z ciężką astenią i powiększonymi węzłami chłonnymi. Sposób stosowania leków dla dzieci w postaci kropli i dawek homeopatycznych to cztery krople dwa razy dziennie w pół godziny po jedzeniu w tym samym czasie. Przebieg leczenia wynosi trzy miesiące. Działania niepożądane mogą mieć postać zawrotów głowy, dlatego należy przyjmować lek po posiłku. Alternatywne terapie są różnorodne, ale nie mogą być stosowane jako priorytetowe metody leczenia. [53], [54], [55], [56], [57] Zapobieganie Zapobieganie rozwojowi czerniaka u dzieci jest bardzo istotne do tej pory, ponieważ kultura procesu opalania małych dzieci zmieniła się nieznacznie. Rodzice nawet przez rok idą z małymi dziećmi na odpoczynek. Ale dzieci poniżej trzech lat są surowo zabronione po prostu opalać się na słońcu, szczególnie w godzinach pracy promieniowania ultrafioletowego. Trzeba ukrywać dzieci i nie opuszczać opalania celowo, ponieważ ich cienka skóra nie jest chroniona i nie jest w stanie tak dobrze syntetyzować melaniny. Dlatego główną miarą zapobiegania czerniaka u dzieci jest unikanie takiego aktywnego słońca. Jeśli Twoje dziecko ma wiele znamion, musisz je uważnie monitorować i rejestrować wszelkie zmiany w nich, ponieważ może to być główny objaw choroby. Wszystkie inne środki zapobiegawcze są również niespecyficzne i polegają na unikaniu innych możliwych szkodliwych czynników, szczególnie gdy kobieta jest w ciąży. [58], [59], [60] Prognoza Prognozy dotyczące przeżycia w czerniaku u dzieci nie są bardzo korzystne, ponieważ wskaźnik przeżycia pięcioletniego wynosi od czterdziestu do pięćdziesięciu procent. Remisja z terminowym leczeniem występuje u 40% pacjentów. Czerniak u dzieci jest bardzo rzadką chorobą, która jest dobra w stopniu wysokiej złośliwości tego typu patologii. Ale nie jest też łatwo zidentyfikować tę patologię dla lekarza na czas, dopóki sami rodzice nie zwrócą uwagi na stan zdrowia swojego dziecka. Dlatego też, jeśli są jakiekolwiek zmiany w znamionach u dzieci, które nie były tam wcześniej, zawsze należy skontaktować się z lekarzem. [61], [62], [63], [64] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.
.
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/56
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/198
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/379
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/329
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/354
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/362
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/348
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/136
  • w3fsd0yxlo.pages.dev/150

    • czerniak u dzieci forum